اکسیر سبز ژاپنی

پودری سبزرنگ با ریشه‌ای از شرق دور، این روزها به ستاره بی‌چون‌وچرای منوی کافه‌های پایتخت و نوشیدنی محبوب نسل جدید تبدیل شده است‌ به‌نام «ماچا» که قصه‌ای 2وجهی دارد؛ از یک سو، یک ابرخوراکی با خواص شگفت‌انگیز و از سوی دیگر، طعمی گس و نامتعارف که بسیاری را در نخستین تجربه، غافلگیر می‌کند. این نوشیدنی، یک تقابل تمام‌عیار میان سلامت و ذائقه است که جهان را درنوردیده و حالا در ایران نیز طرفداران و مخالفان خود را دارد. جالب است بدانید که محبوبیت جهانی ماچا به‌قدری افزایش یافته که اقتصاد آن را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است. در حال حاضر نیمی از کل ماچای تولیدی ژاپن به کشورهای دیگر صادر می‌شود و گزارش‌ها از احتمال بروز بحران کمبود این محصول در آینده نزدیک خبر می‌دهد. در واکنشی کم‌سابقه 2غول تولید چای در ژاپن«ایپودو تی» و «ماروکیو کویامائن» برای نخستین‌بار در تاریخ خود برای خرید ماچا محدودیت تعیین کرده‌اند.
این تب جهانی، سؤالی مهم را برای مصرف‌کننده ایرانی ایجاد می‌کند؛ اینکه آیا هر پودر سبزی که در کافه‌ها عرضه می‌شود، ماچای اصل است؟ متین، یکی از کاربران به این موضوع به دیده‌ تردید نگاه می‌کند و می‌نویسد: «حق دارین ماچایی که تو کافه‌ها می‌دن رو نخورین! ۴۰گرم ماچای اصل حدود ۳میلیون تومن درمیاد. واقعا فکر کردین ماچای اصل می‌دن بهتون با ۱۵۰هزار تومن؟»
این موج البته به خلاقیت‌های جالبی نیز منجر شده است؛ ‌چنان که پریا، کاربر دیگری از اصفهان خبر می‌دهد: «تو اصفهان گز و ماچا رو با هم ترکیب کردن اسمش رو گذاشتن گاچا!»؛ ترکیبی که نشان می‌دهد این پدیده جهانی چگونه در فرهنگ‌های محلی بازتولید می‌شود و این هم نمونه‌های دیگری از واکنش کاربران فضای مجازی به این خوراکی تازه وارد:
 چشمام رو بستم و نخستین قلپ ماچا رو که خوردم، برای چند لحظه حس کردم گوسفندی هستم وسط مزارع سوئیس!
 نظریه نامحبوب: ماچا اصلا خوشمزه نیست و مزه چمن می‌ده.
 ماچا چیه! ما چای دوست داریم.
 می‌خوام یه آیتم بزنم اسمش‌رو بذارم «فاچا»؛ فالوده شیرازی و ماچا.
 امروز از چت جی‌پی‌تی پرسیدم: ماچا واقعا مزه‌ لجن و ماهی می‌ده؟ گفت: ماچای ارزون و بی‌کیفیت اون مزه رو می‌ده. پرسیدم: ماچای خوب مزه‌ چی می‌ده؟ گفت: مزه‌ علف!
 نخستین‌بار ماچا گرفتم، طعم سبزی‌ آش‌رشته توی شیر می‌داد.
 ماچا چیه؟ ما خودمون آب طالبی داریم!