برای سوباشی، چشم بینای ایران

 مرتضی قاضی، نویسنده و پژوهشگر

اولین روز جنگ، 23 خرداد 1404، اسرائیل سایت راداری سوباشی را هدف قرار داد تا آسمان ایران را برای عملیات‌هایش امن کند، درست مثل 37 سال پیش، وقتی 5 مرداد 1367، عراق به سایت راداری سوباشی حمله کرد، 19 نفر از نیروهای عملیاتی را به شهادت رساند و سایت را از کار انداخت تا نیروهای منافقین بتوانند بدون هیچ مانعی از مرز کرمانشاه وارد ایران شوند و روی خط مستقیم خودشان را به تهران برسانند.
از دست رفتن سوباشی یعنی آسمان غربِ کشور چشم‌هایش را از دست داده و راه برای تهاجم هر پرنده‌ای به خاک کشور باز است. منطقه‌ای که رادار ندارد، یعنی پدافند ندارد. در 8‌سال جنگ رادار سوباشی چشم تیزبین ایران بود در مقابل هواپیمای دشمن و حالا ...
خیال عراق که از سایت سوباشی راحت شد، به سراغ پایگاه نوژه همدان آمد. باید آنجا را فلج می کرد تا هواپیمایی نتواند پرواز کند. اما بمباران عادیِ پایگاه جواب نمی داد. عراق برای منافقین سنگ تمام گذاشت!
به تهران خبر رسید پایگاه نوژه از کار افتاده. وقتی تیم خنثی‌سازی ارتش جمهوری اسلامی ایران با هلی‌کوپتر در نوژه نشست، با صحنه عجیبی مواجه شد:  تمام پایگاه پر بود از یک بمب خاص؛ بمب خوشه‌ای! 
1500 بمب به در و دیوار پایگاه آویزان بود و ساعت متصل به چتر هرکدام از بمب‌ها که می‌رسید، منفجر می‌شد. نه هیچ هواپیمایی می‌توانست روی باند حرکت کند نه حتی هیچ آدمی.
خنثی‌کردن این همه بمب ماه‌ها زمان می‌برد. وقت آن نبود که تیم ارتش از روش‌های معمول خنثی‌کردن بمب استفاده کند. باید ابتکاری به خرج می‌دادند برای این همه بمب. منافقین پشت گوش کرمانشاه بودند.
آن روز مرحوم جواد شریفی‌راد، معلم و سرتیم خنثی‌سازی ارتش جمهوری اسلامی ایران و همکارانش جلوی آن همه بمب سر خم نکردند و در کمتر از 24 ساعت پایگاه را آماده عملیات کردند.  و 37 سال بعد از آن روز، رادار سوباشیِ زخم‌خورد از حمله اسرائیل، اما حتی یک هفته هم از دور خارج نشد!
متخصصان فنی و عملیاتی، سامانه‌ای جدید، مجهز به قابلیت‌های فنی روز را جایگزین سامانه قدیم رادار سوباشی کردند تا چشمِ بیدارِ ایرانِ عزیز باشد در مقابل تهاجم هر دشمن؛ این است قدرت ایمان و ابتکار.