عکاسی از مرگ

ویلهلم کنراد رونتگن در پی کشف اثرات پرتوهای کاتدی بود؛ جریانی از انرژی الکترومغناطیسی که از الکترودهای منفی ساطع می‌شود. او هنگام آزمایش در آزمایشگاهی، که در دانشگاه وورتسبورگ فعالیت می‌کرد، متوجه شد که این پرتوها از لوله‌های شیشه‌ای عبور کرده و باعث درخشش یک ورق کاغذ در نزدیکی شده‌اند. رونتگن این پرتوها را به‌دلیل ناشناخته بودن منشأشان، پرتو ایکس (X-rays) نامید و شروع به عکسبرداری از اجسام بی‌جان کرد تا ببیند زیر سطح آنها چه چیزهایی پنهان است.
اندکی پیش از کریسمس سال ۱۸۹۵، او ازدست چپ همسرش آنا و از استخوان‌های آن (و حلقه ازدواجش) عکسی گرفت. این کشف انقلابی نه‌تنها جایزه نوبل فیزیک را برای رونتگن به ارمغان آورد، بلکه ابزار تشخیصی بی‌نهایت ارزشمندی در اختیار پزشکان قرار داد. اما آنا رونتگن نگاه تلخ‌تری به‌کار همسرش داشت و با دیدن تصویر استخوان‌های دستش گفت: «من مرگم را دیده‌ام.»
1895، آلمان