
پایگاه موشخرما!

هر موشخرما یا سنجاب زمینی، حدود نیمکیلو وزن دارد و در برخی کشورها درست مثل گربههای تهران خودمان، آزادانه میچرخند و ورجه ورجه میکنند؛ با این تفاوت که گربهها جایی کنار باغچهها و زیر ماشینها شبها را میگذرانند، اما موش خرماها حتما باید تونلی زیر زمینی داشته باشند و شبها در آنجا بخوابند.
اما مشکل از آنجا آغاز شده که در شهر ریچاردسون در ایالت تگزاس آمریکا، جمعیت این جونده زیرک در دو دهه اخیر به شکل فزایندهای زیادشده، بهنحوی که این روزها اهالی این شهر هر جا که قدم میگذارند، یکهو زیر پایشان خالی میشود و مزاحم یک خانواده پر جمعیت موش خرما میشوند! البته در دهههای گذشته، خانه موشخرماها معمولا خارج از شهر بود و جمعیت آنها را موجوداتی مثل جغدها و مارها تعدیل میکردند؛ اما چون انسانها از مارها و جغدها بدشان میآید، سالهاست با شکار این موجودات، شر آنها را کم کردهاند و حالا اگر شما جای موش خرماها باشید کجا را برای زندگی انتخاب میکنید؟ شهری که چیزی آنها را تهدید نمیکند یا خارج از شهری که کلی مار و روباه و جغد در کمین نشستهاند؟ مدیران این شهر، هنوز آمار دقیقی از سنجابهای زمینی ندارند؛ اما برخی تصور میکنند جمعیت آنها چند برابر اهالی شهر شده. چون این شهر در امتداد رودخانه است و پر از زمینهای کشاورزی، امکان سمپاشی هم وجود ندارد، چون در این صورت آب رودخانه هم آلوده میشود و به محصولات کشاورزی هم آسیب میرسد. حتی اگر یک خانه برای این موجود بامزه، تلهگذاری هم کند، احتمالا موش خرماهای بیشتری زیر خانه همسایه تونل میسازند! در نزدیکی این شهر، پایگاهی برای استقرار بمبافکنها و موشکهای بالستیک بین قارهای وجود دارد که به پایگاه موشخرما معروف شده است که یکی از کارهای مهم سربازان این پایگاه، شکار موشخرماهای زبل است.