
زیبای همیشگی اصفهان

این تصویر تاریخی که مشاهده میکنید، سال۱۳۰۵ شمسی از پل خواجو در اصفهان ثبت شده و بهتازگی در فضای مجازی هم پربازدید شده است. پل خواجو، با معماری چشمنواز صفوی و چهره پرصلابتش، در گذر زمان نهتنها محل عبور مردم و کاروانیان که جایی برای پیوند آب و زندگی و نگارخانهای از خاطرههای جمعی مردم اصفهان بوده است.
در این قاب کهن، ستونهای گرانسنگ پل چشمانتظار عبور آخرین بازماندگان قافلهای است که شاید روزگاری با صدای زنگ کاروان، از آجر به آجر این بنا گذر کردهاند. آب زایندهرود زیر قوسهای پل جاری است و سکوهای کناری آن محل گفتوگوی عابران و ایستادن رهگذران است. در پسزمینه باغها، درختان بیبرگ و عمارتهای صفوی جلوهای از تاریخ دیرپای نصفجهان را به رخ میکشند. پل خواجو در میانه سده یازدهم هجری به فرمان شاهعباس دوم ساخته شد تا نهتنها راه ارتباطی بخشهای مختلف شهر باشد، بلکه با تزیینات بینظیر خود نماد شکوه معماری ایرانی و محلی برای برگزاری آیینها و جشنهای مردمی هم باشد. این پل با ۲۴دهانه و تالار مرکزی، محلی برای تجمع مردم، استراحت و تماشای منظره زیبای زایندهرود بوده است. خواجو فراتر از یک سازه عبوری، یادگاری از عصر طلایی هنر و دانش ایرانی است؛ پلی که خاطرهها و تاریخ یک شهر را برای نسلها در دل خود حفظ کرده است. امروز تصویر پل خواجو در سال۱۳۰۵ نهفقط یک عکس که سندی زنده از تاریخ پرشکوه نصفجهان است؛ پلی که فرهنگ، شور زندگی و هنر ایرانی را در خود جمع کرده و برای همه نسلها درسی از پیوستگی و دوام است.