ازشمیران‌ تا نینوا

فاطمه عباسی 

در روزهای آغازین محرم نبض تهران جور دیگری می‌زند، به ویژه حوالی امامزاده صالح(ع) شمیرانات که با پوششی از بیرق‌ها و پرچم‌های عزا حال و هوای شهر را دگرگون کرده است. از همان غروب که آسمان سنگین‌تر می‌شود خیابان‌های شلوغ تجریش تا گوشه‌گوشه صحن امامزاده پناه دل‌های خسته و بی‌قرار است. انگار تک‌تک رهگذران، زخمی به دل دارند که جز اشک ریختن در هیئت ریحانه‌النبی و شنیدن زمزمه‌های جانسوز محمدحسین پویانفر برایش مرهمی نیست. اینجا هر نگاه، روضه‌ای نانوشته است و هر نفس، قصه دلدادگی تازه‌ای. دل‌ها‌  این شب‌ها به شوق حسین (ع) دوباره به هم نزدیک می‌شوند و فضای امامزاده صالح(ع) را با معنویت خاصی لبریز می‌کنند.
این شب‌ها پارک‌ها و خیابان‌های دربند و تجریش دیگر مجال سکوت نمی‌یابند. موج جمعیت به‌سوی امامزاده جاری است؛ مرد و زن، پیر و جوان و حتی کودکان خردسال. هیئت ریحانه‌النبی، بی‌شک یکی از معروف‌ترین هیئت‌های عزاداری شمال تهران است و حالا سال‌هاست در شب های محرم کسی نمی‌تواند به آسانی داخل صحن برای خود جا دست‌ و پا کند. صف‌های بلند و چشم‌هایی که از هر طرف برایش آمده‌اند؛ گریه، دعا و امید. عاشورا تنها یک اتفاق یا آیین جمعی نیست؛ تمنای دل‌هایی است که دلخوش حضور در جمع دوستداران حسین‌اند. هیئت ریحانه‌النبی با مداحی گرم و پرشور محمدحسین پویانفر، شوق عاشورایی را در صحن امامزاده صالح(ع) به اوج می‌رساند. 
برای بسیاری‌همین شلوغی، خود جزئی از جاذبه هیئت است. در ازدحام، احساس جمعی، همدلی و ناگفته‌هایی که در نگاه‌ها جا مانده، ملموس‌تر می شود. 
روضه‌ها از حیاط امامزاده و بلندگوی اصلی تا کوچه‌های فرعی و حتی مغازه‌های اطراف به گوش می‌رسد. صاحبان مغازه‌ها شب‌ها چراغ‌ مغازه را روشن نگه می‌دارند، آب یا چای نذری در لیوان می‌ریزند و به رهگذران تعارف می‌کنند. انگار تهران شلوغ و پرهیاهو، همین جا تا بامداد آرام می‌گیرد؛ جایی که صدای مداح و دستان رو به آسمان عزاداران، هر شب دل‌ها را به ایمان و عشق به اهل بیت گره می‌زند. 
هیئت ریحانه‌النبی خیلی‌ها را از گوشه و کنار شهر می‌کشد این سمت؛ آن هم نه فقط برای مداحی و شوری که در دل شب شکل می‌گیرد، بلکه به خاطر فضای صمیمی، جمعیت بی‌تکلف و حس بی‌زمانی که انگار آدم را از هر کجا که هست، جدا می‌کند. عزاداران اگر شب شود و داخل صحن جایی نباشد بر فرش‌های حیاط، حتی روی زمین اطراف امامزاده آرام می‌گیرند. بساط اشک، دعا و دلدادگی همیشه برپاست. هر شب این شکوه در هیئت ریحانه‌النبی جاری‌ است؛ جمعیتی که هر سال پررنگ‌تر می‌شود. صدای مداحی، هیاهوی گریه‌ها، دست‌های رو به آسمان، نورهای سرخ صحن و نذری‌هایی که با عشق پخش می‌شود. اینجا امامزاده صالح(ع) است؛ جایی که تهران هر شب محرم با یاد حسین(ع) زنده می‌شود و دستان عزاداران دل‌های شکسته را به مهر و امید پیوند می‌زند.