عوارض زایمان سزارین

56درصد از زایمان‌ها در ایران به شیوه سزارین انجام می‌شود؛ آماری که تقریبا 4برابر میانگین جهانی است. درحالی‌که همه کشورهای دنیا در تلاشند هر سال از آمار سزارین کم کنند این روند در ایران افزایشی است و مهم‌ترین دلایلش هم  کمبود امکانات مربوط به زایمان طبیعی در بیمارستان‌های کشور، ناآگاهی خانواده‌ها درباره عوارض سزارین و وحشت مادران باردار از زایمان طبیعی است.

   عوارض سزارین 2 دسته است؛ کوتاه‌مدت و بلندمدت. عوارض کوتاه‌مدت مربوط به داروی بیهوشی و عفونت بعد از جراحی است و عوارض بلندمدت شامل مواردی است که بر بارداری‌های بعدی تأثیر می‌گذارند. برخی از این عوارض حتی ممکن است منجر به مرگ مادر شود.
   عوارض کوتاه‌مدت بعد از چند روز برطرف می‌شود اما عوارض بلندمدت این نوع زایمان برای چند هفته و گاهی برای همیشه می‌ماند.
   یکی از شایع‌ترین عوارض سزارین، عفونت رحم است که ممکن است به بستری‌شدن طولانی‌تر و درمان آنتی‌بیوتیکی نیاز داشته باشد.
   تشکیل لخته‌های خونی در پاها یا ریه (ترومبوآمبولی) از دیگر خطرات جدی است. به‌ویژه به‌دلیل کاهش تحرک مادر بعد از جراحی.
   درد مزمن در محل برش جراحی و چسبندگی‌های داخل شکمی نیز از عوارض طولانی‌مدت است.
   بهبودی پس از سزارین طولانی‌تر است و مادر برای بازگشت به فعالیت‌های روزمره به زمان بیشتری نیاز دارد.
   زنانی که سزارین انجام می‌دهند، برای بارداری‌های بعدی با عوارضی روبه‌رو خواهند بود.
   از نظر روانی هم بعضی از زنان بعد از سزارین دچار احساس عدم‌رضایت از تجربه زایمان، اضطراب و افسردگی پس از زایمان می‌شوند. این موضوع می‌تواند بر کیفیت تعامل اولیه مادر با نوزاد تأثیر بگذارد.