فرود الهه کوهستان میان شکوفه‌های درختان

مهلا داریان / دبیر سرزمین من

جعبه‌های گیلاس کنار جاده هراز توجه هر مسافری را که از آن می‌گذشت، به‌خود جلب می‌کرد. گیلاس‌های درشت و براق که مثل دانه‌های یاقوت زیر نور آفتاب می‌درخشیدند، همه‌جا کنار هم چیده شده و هر گوشه‌ای خودروهایی توقف کرده بودند تا این میوه‌های خوشمزه را بخرند. ما هم ایستادیم و جعبه‌ای از این گیلاس‌های بهشتی را خریدیم.
تصمیم گرفتیم که زمان شکوفه‌ها برگردیم و این لحظات زیبا را این بار زیر مخمل سفیدرنگ شکوفه‌ها تجربه کنیم.
ایران دنیایی از شکوفه‌های بهاری است، و اردیبهشتِ دل‌انگیز، بی‌اغراق، همان بهشت موعود است.
اردیبهشت، فصلی است که باید آن را جایگزین تابستان در تقویم تعطیلات کرد؛ نه برای فرار از گرما، بلکه برای بازگشت به زندگی. در این ماه، ایران سراسر پوشیده از شکوفه است. از عطر بهارنارنج در کوچه‌پس‌کوچه‌های شیراز تا سفیدی لطیف شکوفه‌های پسته در دامغان و سمنان، و درختان گیلاس که در دامنه‌های شمالی تهران می‌شکفند، همه‌جا نشانی از تولد دوباره طبیعت دارد. اما هر سال با آمدن بهار، خیلی‌ها بی‌اختیار یاد شکوفه‌های گیلاس ژاپن می‌افتند؛ همان تونل‌های رؤیایی از رنگ صورتی و سفید که مردم در آنها قدم می‌زنند، عکس می‌گیرند و در میان عطر خوش گل‌ها، محو تماشای ریزش آرام و لطیف گلبرگ‌ها می‌شوند. رقص آرام شکوفه‌ها در هوا، چیزی شبیه به یک صحنه عاشقانه است؛ بی‌کلام، آهسته، اما لبریز از احساس.
ریشه «هانامی» یا همان جشن شکوفه‌های گیلاس به قرن هشتم میلادی برمی‌گردد، زمانی‌که مردم ژاپن باور داشتند خدایان میان شکوفه‌های درختان فرود می‌آیند. ابتدا این مراسم برای درختان آلو بود، اما بعدها درختان گیلاس یا ساکورا جای آن را گرفتند. شکوفه‌ها نماد ورود الهه کوهستان و آغاز فصل کاشت برنج شدند. هانامی به‌تدریج از آیینی مذهبی به جشنی ملی بدل شد؛ جشنی برای دیدن، بوییدن، نشستن زیر سایه‌های صورتی و سفید و تجربه زیبایی ناپایدار زندگی.
اما چرا راه دور برویم؟ همین‌جا، در ایران خودمان، شکوفه‌هایی داریم که شاید باورتان نشود چه تماشایی‌اند. در روستاها و دامنه‌های کوه‌ها، درختان بادام، گیلاس، آلو و سیب، هر بهار با تمام وجود شکوفه می‌زنند و طبیعت را به تابلویی از رنگ و زندگی تبدیل می‌کنند.
درست است که ساکوراهای ژاپنی با آن تونل‌های صورتی‌شان مشهور شده‌اند، اما برای تجربه تماشای رقص شکوفه‌ها، لازم نیست هزاران کیلومتر سفر کنیم. از گیلاس‌های درخشان روستای گیلاس تا درختان بادام رندان، بهار ایرانی هم لبریز از لطافت و زندگی است. اما یادتان باشد، اگر راهی این روستاهای شکوفه‌باران شدید، با طبیعت مهربان باشید. وارد باغ‌های شخصی نشوید، شاخه‌ها را برای عکس‌گرفتن تکان ندهید، و اجازه بدهید این زیبایی لطیف، بی‌صدا و بی‌گزند، برای دیگران هم باقی بماند. شکوفه‌ها قرار نیست فقط در عکس‌ها باشند؛ قرار است در دل ما، به رسم احترام، جا خوش کنند.
 در این شماره «سرزمین من»، می‌خواهیم شما را به جشن شکوفه‌های گیلاس ببریم؛ از کوچه‌باغ‌های اطراف تهران گرفته تا روستاهایی که در دورترین نقاط، قصه شکوفه‌ها را برایتان زمزمه می‌کنند.