با اجازه امام‌رضا ع، بله

ورودی رواق دارالحجه از صف شلوغ است. آنها که به سر صف نزدیک‌ترند، گاه صدای بله گفتن عروس‌ها را می‌شنوند. اغلب‌شان اینطور بله می‌گویند: «با اجازه امام رضا(ع)، بله». گاهی هم صدای عاقد و ناظر عقد را گوش می‌گیرند: «عقد کودک‌همسر نداریم، عقد تبرکی نداریم، عقد مجازی و از راه دور نداریم، عقد موقت نداریم، هزینه عاقد نداریم، سفره بالای سر و قندسابی و نقل‌پاشی نداریم، عقد با مهریه سنگین نداریم... فقط عقد شرعی، دائمی، قانونی، ساده و با عشق داریم؛ والسلام.» همچنین از این در صف منتظر ماندن آموخته‌اند عقد که جاری شد، پدر عروس‌خانم دست عروس‌خانم را به‌دست آقای داماد بگذارد. عروس و داماد هم از پدرومادرهایشان دست‌بوسی کنند. 2رکعت نماز شکر هم بخوانند و آنها که انتهای این صف انتظار می‌کشند یا چشم به ارتفاع پرواز کبوترهای حرم تا گنبد و گلدسته‌های طلایی آن دارند یا از شنیدن نوای نقاره‌ها، دعاخوان می‌شوند: «الهی که جوان‌هایمان از خیر عقد بالای سر حضرت بهره‌مند شوند و ما هم از رزق دفن زیر پای ایشان سهم داشته ‌باشیم...» این را زنی میانسال می‌گوید که دختری چادر سفید به سر چنین پاسخش می‌دهد: «ان‌شاءالله که 120سال سایه‌تون رو سرمون باشه مادرجون.» صف به کندی پیش می‌رود و کسی از این کندی گله و شکایت نمی‌کند چون معتقدند «ختم به خیر و خوشی‌ست».