نكته بازی

چطور توانستی آقای بیرانوند؟
بدون اغراق باید گفت بخشی از خنده‌دارترین لحظات بازی حذفی استقلال و پیکان، جایی بود که جوئل کوجو در دقایق پایانی صاحب موقعیت‌های طلایی می‌شد و نمی‌توانست دروازه را باز کند. مخصوصا در صحنه تک به تکی که او روی پاس بسیار خوب رامین رضاییان به‌دست آورد، ضربه آخرش در سطح شب‌های برره بود و می‌توانست بارها و بارها برای گرفتن خنده از مردم پخش شود! کوجو که کلا به‌نظر می‌رسد بعد از دریافت پیراهن کریس رونالدو دیگر انگیزه‌ای برای ادامه زندگی ندارد، زمانی در معرض توجه ایرانیان قرار گرفت که در بازی تیم ملی برابر قرقیزستان موفق به دبل شد. همان دبل کاری کرد که استقلال برای جذب این اعجوبه حتی پول رضایتنامه بپردازد. البته که علیرضا بیرانوند در این فصل شاهکارهای زیادی داشته، اما انصافا خوردن 2‌گل از چنین مهاجمی، سخت‌ترین بخش کار او بوده است. چطور توانستی علیرضا؟!

نباید برعکس می‌شد؟
همانطور که حتما می‌دانید، یک سایت ورزشی هم در کشور داریم که کلا عاشق تعریف و تمجید از همه است و این پتانسیل را دارد که حتی شکست 6‌گله هر تیمی را تا مرز شاهکار بالا ببرد یا در مورد ضعیف‌ترین بازیکن لیگ، طوری بنویسد که مخاطب گمان کند طرف مارادوناست! بگذریم؛ دوستان 2روز بعد از شکست سپاهان برابر ملوان و اوت‌شدن این تیم از جام حذفی، دلیل این ناکامی را کشف کرده و نوشته‌اند سپاهانی‌ها چون 24‌ساعت قبل از مسابقه از برتری تراکتور برابر فولاد و قهرمانی محتمل این تیم در لیگ برتر باخبر شده‌اند، روحیه خودشان را از دست داده‌اند. خب به‌نظرتان این نباید برعکس باشد؟ یعنی نباید اینطور باشد که وقتی مطمئن شدند در لیگ قهرمان نمی‌شوند، با انگیزه بیشتری برای فتح جام حذفی به میدان بروند؟ حالا باز هر طور خودتان صلاح می‌دانید!

فینیشینگ، فینیش؟
شایعات نقل‌وانتقالاتی در اطراف همه تیم‌ها وجود دارد و این ماجرا به‌ویژه در مورد پرسپولیس دوچندان است؛ چرا‌که سرخپوشان به‌عنوان قهرمان سنتی و تکراری این سالیان فوتبال ایران، فصل جاری را بدون هیچ دستاوردی به پایان می‌رسانند و بنابراین انتظار وقوع تحولات بزرگی در فهرست بازیکنان این تیم می‌رود. در همین راستا، یکی از بازیکنانی که خیلی‌ها در مورد پایان کارش در تیم حرف می‌زنند، عیسی آل‌کثیر است؛ مهاجمی که سرخپوشان خاطرات خوبی از او دارند، اما گویا به هیچ‌وجه مورد اعتماد اسماعیل کارتال نیست و در این مدت خیلی کم به بازی گرفته شده. اینگونه، شاید بازیکنی که زمان گاریدو خون به دل آن مربی کرده بود و با این توجیه که: «فینیشینگ من خوب است»، حاضر نبود در پست دیگری به میدان برود، به نقطه فینیش برسد. دیگر شرمنده که کارتال هم متوجه قدرت فینیشینگ شما نشد!