فرشتگان از نفس افتاده

میثم کریمی |  وقتی تیمی رو به افول می‌رود، قاعدتا سطح کارایی همه ارکان آن نزولی می‌شود و این چیز عجیبی نیست. در همین راستا به‌نظر می‌رسد بحران پرسپولیس هم تقریبا گریبان تمامی بازیکنان این تیم را گرفت؛ ازجمله مهره‌های خارجی سرخپوشان را که شاید اوایل فصل جزو نقاط قوت تیم به شمار می‌آمدند، اما بعدتر ورق در موردشان برگشت. این روزها در اغلب لیست‌های احتمالی که از بازیکنان مازاد پرسپولیس منتشر می‌شود، اسم بیشتر نفرات خارجی این تیم دیده می‌شود و شاید غیراز سردار دورسون، در مورد ضرورت حفظ هیچ‌کدام از آنها اتفاق نظر وجود نداشته باشد.

الکسیس گوندوز  |  دروازه‌بان الجزایری پرسپولیس یک شروع توفانی در پیراهن این تیم داشت و نمایش خیره‌کننده‌اش در تبریز مقابل تراکتور، به‌معنای واقعی کلمه ناجی سرخپوشان تهرانی شد. هر چه جلوتر آمدیم اما نقاط ضعف او بیشتر نمایان شد؛ ازجمله روی توپ‌های هوایی و نیز عادت عجیب دوضرب‌گیری‌اش که گاهی روی ساده‌ترین توپ‌ها هم اتفاق می‌افتاد. گوندوز بسیار انسان متشخصی است و تعصب و وفاداری چشمگیری نسبت به تیمش نشان می‌دهد. او حتی نقاط قوت غیرقابل انکاری مثلا روی تک‌به‌تک‌ها یا ضربات پنالتی دارد، اما وقتی پرسپولیس طی کمتر از نیم‌فصل 19گل دریافت می‌کند، دفاع از گلر تیم سخت می‌شود، حتی اگر خط دفاعی هم در بدترین فرم یک دهه گذشته‌اش بوده باشد.

لوکاس ژوآئو  |  داستان او هم مثل بقیه بود؛ اول همه را امیدوار کرد و بعد از نفس افتاد. ژوآئو در آغاز کارش در پرسپولیس چند حضور مؤثر به‌عنوان بازیکن تعویضی (از جمله در دربی تهران) داشت، اما بعدتر ضعف شدید او در زدن ضربات آخر، کار را به فسخ قرارداد کشاند و باشگاه حتی برای رهایی از دست او، ناچار شد غرامتی سنگین بپردازد. با جدایی لوکاس، سردار دورسون ترکیه‌ای به پرسپولیس پیوست که فعلا نمره قبولی گرفته، اما هواداران باید امیدوار باشند او هم به سرنوشت سایر خارجی‌ها دچار نشود.

ایوب عملود  |  گفت‌‌وگو ندارد که باید جزو خروجی‌های قطعی پرسپولیس در تابستان باشد. از قضا در آن بازی معروف با تراکتور، او هم عالی بود و تک گل سرخپوشان را به ثمر رساند. ایوب همه آنچه را که یک مدافع کنار خوب باید از آن برخوردار می‌بود داشت؛ سن نسبتا مناسب، استیل و فیزیک خوب، سرعت مطلوب و سابقه قابل اعتنای حضور در تیم ملی مراکش. با همه اینها این بازیکن به شکل عجیبی در زمره ضعیف‌ترین بازیکنان این فصل پرسپولیس قرار گرفت؛ کم‌اثر و پراشتباه. هیچ دو، سه بازی پشت سر همی نمی‌گذشت، جز آنکه عملود حداقل مرتکب یک اشتباه بزرگ شود. تازه مصدومیت‌های پرشمار را هم باید به این سیاهه اضافه کرد.

گئورگی گولسیانی  |  هنوز هم با آن لحن تند نمی‌شود در موردش حرف زد. گولسیانی 33ساله همچنان بازیکنی نیست که قاطعانه بشود گفت امکان ادامه حضور مؤثر در پرسپولیس را ندارد، اما صادقانه باید گفت امسال فصل خوبش نبود. کندی گولسیانی گاهی توی ذوق می‌زند که این موضوع نمی‌تواند بی‌ارتباط با شرایط سنی‌اش باشد. پرسپولیس در این فصل غیراز او 2مدافع میانی دیگر را هم به‌عنوان مدعیان حضور در ترکیب اصلی داشت، یعنی محمدحسین کنعانی‌زادگان و مرتضی پورعلی‌گنجی. بعید است که برای فصل جدید هر سه بازیکن در لیست تیم بمانند.

اوستون اورونوف  |  خود او به تنهایی مثنوی هفتاد من درد هواداران پرسپولیس است؛ وینگری که فصل گذشته از مهم‌ترین عوامل قهرمانی قرمزها به شمار می‌آمد و تمدید قراردادش در فصل جاری هم به نقاط قوت مدیریتی رضا درویش تبدیل شد، اما به‌قدری صدمه دید و دور از میدان بود که همه را پشیمان کرد. اورونوف هنوز یک فصل دیگر با پرسپولیس قرارداد دارد و اگر خوب باشد، حتما به‌کار این تیم خواهد آمد، اما درصورتی که از نظر بدنی همین میزان شکنندگی ادامه داشته باشد، بهترین کــــار فروش اوست.