سانس داغ

ظهر جمعه سینما خلوت بود. اندک تماشاگران توانستند جان سالم به در ببرند و البته حجم ویرانی انکار‌ناشدنی است. این شاید جمله اصلی در شرح حال وضعیت سینمایی بود که سوخت و بغض دودآلودش حدود یک‌دهه باقی ماند. حمید فضیلتی، مدیرعامل وقت سازمان آتش‌نشانی همان ظهر جمعه بیست‌و‌نهم فروردین سال 1376در محل حاضر شد و بعد از پایان عملیات اطفا اعلام کرد: «به‌دلیل اینکه کارکنان سینما ابتدا تلاش کردند خودشان آتش را خاموش کنند و کمی دیر به آتش‌نشانی اطلاع دادند، پرده‌ها و طبقات یک تا 3سینما کاملا سوخته و احتمال ریزش سقف هم بسیار زیاد است.» فضیلتی همچنین تأکید کرد که همکاران 8ایستگاه آتش‌نشانی برای مهار این حادثه همکاری کرده‌اند و البته معضل اصلی در مهار آتش ریزش مواد مذاب فلزی از ساختمان بوده است.