من هنوز زنده‌ام!
پیام خشن استقلال برای همه و به‌خصوص برای رقیب سنتی در آستانه دربی
میثم کریمی
گل دقیقه94 احمدرضا زنده‌روح برای شمس‌آذر در مسابقه حذفی با استقلال می‌توانست کل فصل را برای آبی‌ها تمام کند. اوت‌شدن از جام‌حذفی، بعد از توقف مقابل الشرطه و در کشاکش قهر و آشتی‌های سهراب بختیاری‌زاده، ممکن بود تیر خلاصی بر پیکر نیمه‌جان آبی‌ها باشد و آنها را پیش از سفر به قطر برای بازی با الریان فرو بپاشد. استقلال اما آن بازی را با تعهد و سختکوشی برد، صعودی روحیه‌بخش را تجربه کرد و سپس با انرژی مضاعف به مصاف الریان رفت و با شکست تیم قطری نه‌تنها راهی مرحله بعد شد، بلکه به رتبه ششم رسید و به جای الهلال یا الاهلی، حالا باید با النصر مصاف بدهد. می‌بینید جادوی فوتبال را؟ همه‌‌چیز به‌سرعت می‌تواند زیر و رو شود. حالا پرسپولیس از همه جام‌ها حذف شده و فقط در لیگ برتر بخت دارد، اما استقلال در 2تورنمنت به زندگی ادامه می‌دهد.
در ستایش مبارزه
بعد از برتری استقلال برابر الریان، اردوگاه آبی‌ها با سیل گسترده پیام‌های تبریک از سوی بسیاری از هواداران پرسپولیس مواجه شد. درحقیقت خیلی از طرفداران رقیب سنتی هم تحت‌تأثیر نبرد جانانه و سختکوشانه استقلال برای ادامه بقا در لیگ نخبگان قرار گرفتند. آنها شاید نمایش جانانه استقلال را با فوتبال ترسویی مقایسه می‌کردند که تیم خودشان مقابل 70هزار نفر و دربرابر تیم دوم النصر ارائه داد. پیام‌های تبریک پرسپولیس‌ها نه‌تنها واقع‌گرایانه، بلکه طعنه‌آمیز بود. وقتی استقلال با این همه مصدوم، محروم و غایب توانست مبارزه کند و بالا برود، طبعا پرسپولیس هم قادر بود همین راه را بپیماید، اما محافظه‌کاری بیش از حد یا شاید هم نوعی اشباع‌شدگی و شکم‌سیری، ساق پای سرخ‌ها را سنگین کرد و آن نمایش کسالت‌بار را مقابل النصر رقم زد. 24ساعت بعد از شبی که خیلی از بازیکنان پرسپولیس با بی‌مسئولیتی محض توپ‌های ساده را لو می‌دادند، در دوحه بازیکنان استقلال برای تک‌تک توپ‌ها جنگیدند و نمایشی ترتیب دادند که شاید اگر تا الان هم ادامه داشت، الریان نمی‌توانست گل بزند. حساب توپ‌هایی که در دوئل‌های مستقیم، امثال صالح حردانی و رافائل سیلوا از بازیکنان تیم قطری گرفتند، از دست بیننده‌ها در رفته بود. این فرق دارد با توپی که مثلا سروش رفیعی آنطور آسان و سهل‌انگارانه به النصری‌ها می‌سپارد و حمله خودشان را به ضد‌حمله آنها تبدیل می‌کند یا توپی که محمدحسین کنعانی‌زادگان در محوطه هجده‌قدم خودی به باد می‌دهد. استقلال جنگید و به حقش رسید و البته پرسپولیس نشان داد لایق صعود نیست. به همین سادگی.
حالا آنها ترسناک شده‌اند
در یکی از بدترین فصل‌های تاریخش، حالا اما استقلال حسابی ترسناک شده است؛ تیمی که خودش هم باور کرده اگر بخواهد، می‌تواند. دیروز شمس‌آذر و الریان قربانی این اراده نوظهور شدند و شاید اگر فردا پرسپولیس و النصر شل بگیرند و وا بدهند، آنها هم مقهور عطش آبی‌ها شوند. دیگر همه باید فهمیده باشند این همان تیمی نیست که 3گل از خیبر خرم‌آباد و 3گل از ذوب‌آهن خورد. سهراب بختیاری‌زاده هر کار نکرده باشد، شوق جنگیدن و انگیزه بردن را به‌خوبی در استقلالی‌ها احیا کرده است.
