مرز اخلاق در ابزارهای هوش مصنوعی

درحالی‌که ابزارهای هوش مصنوعی طیفی از عملکردهای جدید را برای انواع مشاغل ارائه می‌دهند، استفاده از آنها سؤالات اخلاقی مهمی را ایجاد می‌کند. خوب یا بد، سیستم‌های هوش مصنوعی آنچه را قبلا آموخته‌اند، تقویت می‌کنند؛ به این معنا که این الگوریتم‌ها به‌شدت به داده‌هایی که روی آنها آموزش دیده‌اند، وابسته هستند. از آنجا که یک انسان آن داده‌های آموزشی را انتخاب می‌کند، پتانسیل سوگیری ذاتی را دارد و باید به دقت نظارت شود. هوش مصنوعی مولد، لایه دیگری از پیچیدگی اخلاقی را اضافه می‌کند. این ابزارها می‌توانند متن، تصاویر و صدای بسیار واقعی و متقاعدکننده تولید کنند؛ قابلیتی مفید برای بسیاری از برنامه‌های کاربردی قانونی که در عین حال می‌تواند محتوای مضر مانند دیپ‌فیک را برای انجام انواع جرم و تخلف ایجاد کند.
در نتیجه، هر کسی که به‌دنبال استفاده از یادگیری ماشینی در سیستم‌های تولید دنیای واقعی است، باید اخلاق را در فرایندهای آموزشی هوش مصنوعی خود لحاظ و از سوگیری ناخواسته جلوگیری کند.هوش مصنوعی به توسعه و پیاده‌سازی‌ سیستم‌های هوش مصنوعی ایمن، سازگار و اجتماعی سودمند اشاره دارد. این ناشی از نگرانی در مورد سوگیری الگوریتمی، عدم‌شفافیت و پیامدهای ناخواسته است. این مفهوم ریشه در ایده‌های دیرینه اخلاق هوش مصنوعی دارد، اما با در دسترس قرار گرفتن ابزارهای مولد هوش مصنوعی، خطرات آنها نگران‌کننده‌تر شد. ادغام اصول هوش مصنوعی مسئول در استراتژی‌های تجاری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا ریسک را کاهش دهند و اعتماد عمومی را تقویت کنند.
به‌طور خلاصه، چالش‌های اخلاقی هوش مصنوعی شامل موارد زیر است:
  سوگیری ناشی از الگوریتم‌های آموزش نادرست و پیش‌داوری‌ها یا نادیده گرفتن‌های انسانی.
  استفاده نادرست از هوش مصنوعی مولد برای تولید دیپ‌فیک، کلاهبرداری فیشینگ و سایر محتوای مضر.
  نگرانی‌های حقوقی ازجمله افترا و مسائل مربوط به حق چاپ.
  جابه‌جایی شغل به‌دلیل استفاده روزافزون از هوش مصنوعی برای خودکارسازی وظایف محل کار.
  نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی داده‌ها به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند بانکداری، مراقبت‌های بهداشتی و حقوقی که با داده‌های شخصی حساس سروکار دارند.