نكته بازی

زنگ خطر را بشنویم
تراکتور در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا سطح دوم، در خانه الخالدیه بحرین با نتیجه 2بر یک پیروز شد و گام بزرگی به سمت صعود به مرحله بعد برداشت. اما نکته ویژه این بازی چنان که دیدید، نمایش غافلگیر‌کننده تیم بحرینی بود. به جرأت می‌توان گفت تقریبا هیچ‌یک از هواداران فوتبال ایران در این سال‌ها اسم باشگاه خالدیه را هم نشنیده بودند و شاید پیش از مسابقه انتظار می‌رفت تراکتور با 5یا 6گل، یک برد راحت و دلچسب در زمین حریف به‌دست بیاورد، اما آنچه در عمل دیدیم به کلی متفاوت بود. خالدیه چیزی حدود 50دقیقه سوار کار بود، موقعیت‌های زیادی به‌دست آورد، دیرک دروازه را لرزاند و عاقبت گل اول بازی را هم زد. این درست که در نهایت تجربه و کیفیت به‌مراتب بالاتر بازیکنان نماینده ایران کار را در آورد، اما شکل تاکتیکی تیم آنها و رشد سراسری فوتبال در کشورهای درجه 2 و 3 آسیا رسما زنگ خطر را برای ما به صدا در آورده است.

تنها برنده حضور موسیمانه!
تقابل استقلال با شمس‌آذر در جام‌حذفی، یادآور آخرین حضور پیتسو موسیمانه روی نیمکت آبی‌هاست؛ جایی که او در تهران با نتیجه یک بر صفر به تیم مهدی رحمتی باخت و در تمام طول بازی، بی‌خیالی‌اش توی ذوق می‌زد. اینکه موسیمانه واقعا چقدر مربی خوبی بود و چرا در استقلال موفق نشد، بحث گسترده‌ای است که شاید هیچ‌وقت جواب‌های روشن و شفاف هم برای آن پیدا نشود، اما احتمالا می‌شود تنها برنده حضور مربی آفریقایی در استقلال را مجتبی هاشمی‌نسب دانست؛ وینگر جوان آبی‌ها که دوجفت کفش از موسیمانه هدیه گرفت و قرار بود با انگیزه مضاعف خودش را در تیم اصلی تثبیت کند، اما از آن به بعد حتی یک دقیقه هم به این بازیکن بازی نرسید. چقدر هم آن زمان از این کار پیتسو تمجید شد! باشد تا از این به بعد، بیهوده و شتاب‌زده مربیان جدید را مورد ستایش یا ملامت قرار ندهیم.