گفت‌وگو با تهیه‌کننده فیلم سینمایی تاکسیدرمی
انتخاب بازیگران درستی داشتیم
فهیمه پناه‌آذر
محمدجواد موحد نسبت به دیگر تهیه‌کنندگان سینمایی سن و سال کمی دارد. موحد علاوه بر مدیرتولید چند سریال و فیلم سینمایی و علاوه بر تهیه‌کننده سینما، مدیر باشگاه فیلم سوره است. او سال گذشته تهیه‌کنندگی فیلم «باغ کیانوش» را برعهده داشت و امسال نیز با «تاکسیدرمی» به جشنواره فیلم فجر آمده است.
سال گذشته تهیه‌کنندگی «باغ کیانوش» را در حوزه کودک و نوجوان برعهده داشتید و امسال «تاکسیدرمی». کدام تجربه جذاب‌تری بود؟ هر یک از فیلم‌ها چه ویژگی‌های خاصی داشت؟
«باغ کیانوش» و «تاکسیدرمی» در 2 ژانر، لحن، مضمون و جامعه مخاطب متفاوت تولید شده است. من امیدوارم که «تاکسیدرمی» هم مانند «باغ کیانوش» بتواند مورد توجه مخاطب هدف خودش قرار بگیرد. چیزی که بین «باغ کیانوش» و «تاکسیدرمی» برای من در انتخابشان برای ساخت ثابت بود، فارغ از شناخت فیلمسازان‌شان که بسیار مستعد و درجه یک هستند، این بود که در هردو کار جدیدی را تجربه کردم. «باغ کیانوش» صاحب یک لحن متفاوت با دیگر فیلم‌های نوجوان بود و استفاده از فضاهای خلاق انیمیشنی و فضاهای رویاگونه در فیلم ویژگی منحصر به فردی بود که در کمتر فیلمی اتفاق می‌افتاد. «تاکسیدرمی» هم لحن، ژانر و زاویه دید متفاوتی دارد که در سینمای ایران یا مفقود است یا خیلی کم به آن پرداخته شده. لحن تراژدی کمدی فیلم لاین متفاوتی در سینمای ایران است که من را به ساخت این فیلم ترغیب می‌کرد.
تجربه کار با یک فیلم اولی چگونه است؟
اساسا مجموعه‌ای هستیم به نام باشگاه فیلم سوره که سال‌هاست دغدغه پیدا کردن جوان‌هایی را داریم که استعداد خوبی در زمینه سینما داشته‌اند. آقای محمد پایدار پنجمین فیلمسازی است که مسیر رشد و توانمند‌سازی‌‌اش را در باشگاه سوره طی کرده است و نهایتا به نقطه ساخت فیلم سینمایی رسیده. طبیعتا کار کردن با فیلم اولی‌ها چالش‌ها و مزایای خودش را دارد. این افراد بسیار پرانگیزه و پرانرژی هستند تا بتوانند بهترین کاری را که از دستشان برمی‌آید انجام دهند. همچنین این افراد می‌توانند روح جدید و نگاه ویژه‌ای به سینما و فیلمسازی اضافه کنند. حتی در انتخاب ژانر و لحن کارگردانی می‌توانند نگاه ویژه‌ای به جشنواره و البته به ایران اضافه کنند.
ایده اولیه «تاکسیدرمی» از کجا شکل گرفت و از پروسه تولید بگویید؟
در باشگاه فیلم سوره و در سال ۱۴۰۱ تصمیم گرفتیم که اتفاقات یک صد سال اخیر کشور را مطالعه کنیم که شامل دوره پهلوی و برهه‌های مختلف انقلاب اسلامی بود تا بتوانیم قصه‌هایی را که بتوان ازشان فیلمنامه ساخت، پیدا کنیم. در این رفت‌وبرگشت‌های تاریخ کشور به یک ماجرای محیط‌زیستی_سیاسی و اجتماعی رسیدیم که ایده اصلی «تاکسیدرمی» آنجا شکل گرفت و برایمان اتفاق تازه‌ای بود چراکه ماجرای گفته نشده‌ای بود. نهایتا بعد از چند جلسه توانستیم این موضوع را به فیلمنامه اولیه تبدیل کنیم و تصمیم گرفتیم که این کار را بسازیم.
انتخاب بازیگران از همان تولید فیلمنامه شکل گرفت یا بعدا به این بازیگران رسیدید؟
از زمان شکل‌گیری کاراکتر‌ها در فیلمنامه ما گزینه‌هایی برای نقش‌ها درنظر داشتیم؛ به‌ویژه 3 نقش اصلی فیلم و همچنین کاراکتر خانم فیلم به نام خورشید ذهنمان را درگیر کرده بود. ما در «تاکسیدرمی» بازیگران را به‌گونه‌ای انتخاب کردیم که مکمل هم باشند و اختلاف سطح زیادی باهم نداشته باشند. گاهی در فیلمسازی به جای اینکه به یک کاراکتر نگاه کنیم، به جمع این افراد در کنار هم نگاه می‌کنیم و ما در «تاکسیدرمی» همین‌کار را کردیم.
ما از کاراکتر «مجید صالحی» انتظار داشتیم که سقوط انسانیت را در طول فیلم به ما نشان بدهد؛ از «حسن معجونی» انتظار داشتیم که یک جنس فرماندهی عملیات را در کنار بانمک بودن کاراکتر برعهده بگیرد و هادی کاظمی را برای نقشی انتخاب کردیم که ظاهرا دست‌وپا چلفتی و مقداری خنگ است. به‌نظرم ما انتخاب‌های درستی داشتیم و امیدوارم که مخاطب هم با فیلم همراه شود. به‌نظرم اینکه برای اهدای نقش به بازیگران به سراغ کلیشه‌ها نرویم و انتخاب‌های متفاوتی داشته باشیم و ریسک کنیم، سینما را جذاب می‌کند. به‌نظرم باید جسارت فیلمساز را در این زمینه ستایش کرد.
می توان گفت «تاکسیدرمی» فیلمی مرتبط با محیط‌زیست است؟
من موافق این نیستم که «تاکسیدرمی» را یک فیلم صرفا محیط‌زیستی بدانیم. محتوا و حرف ما در این اثر صرفا محیط‌زیست نیست اما یک شاخه بسیار مهم فیلم ما مسئله محیط‌زیست و اتفاق ناگواری است که در آن برهه تاریخی برای محیط‌زیست ما افتاد.
در قوانین بین‌المللی چند چیز حکم وطن دارد و فقط خاک نیست که وطن نامیده می‌شود؛ زیست‌بوم کشور و حیوانات کشور هم حکم وطن دارند. کسی که حاضر است سر زیست‌بوم کشورش معامله کند، به نوعی خیانت به وطن کرده‌است.
