نكته بازی

برای رامین، خوب نیست
به‌نظر می‌رسد اصرارهای بی‌پایان پیتسو موسیمانه برای جذب یک مدافع راست سرانجام به نتیجه رسید و صالح حردانی به جمع آبی‌پوشان برمی‌گردد. حردانی که ابتدای فصل از استقلال به سپاهان منتقل شد، حالا با میلاد زکی‌پوری معاوضه می‌شود که در تابستان مسیر معکوس را پشت سر گذاشته بود. فارغ از کم و کیف این جابه‌جایی، نفس اینکه مربیان استقلال طی هفته‌های گذشته تا این حد در پی جذب یک مدافع راست بودند، خبر خوبی برای رامین رضاییان به‌حساب نمی‌آید. اصلا به پشتوانه جذب رضاییان بود که استقلال راضی شد حردانی را از دست بدهد و همه فکر می‌کردند یک بمب بزرگ نقل‌وانتقالاتی در باشگاه ترکیده، اما واقع‌بینانه باید گفت او انتظارات را برآورده نکرده که حالا استقلال به نقطه صفر برگشته است. هر چه هست اتفاقات اخیر پیام خوبی برای رامین نداشت.

انتظارات هم همینطوری بالاست
به‌طور کلی اسماعیل کارتال با استقبال بسیار گرم پرسپولیسی‌ها سرمربی این تیم شد. استقبالی که از آن حرف می‌زنیم، از رقم قرارداد بالای این مربی شروع می‌شود و تا انفجار صفحه اینستاگرام او امتداد می‌یابد؛ جایی که با پیوستن ده‌ها هزار عضو جدید به اکانت مربی ترکیه‌ای، تعداد دنبال‌کنندگان او ظرف فقط چند ساعت از 200هزار نفر فراتر رفت و الان که شما این مطلب را می‌خوانید احتمالا بیشتر از این حرف‌ها هم شده است. همه اینها یعنی فعلا خوش‌خوشان کارتال است، اما در عین حال او باید بداند به همین میزان عطش و اشتیاقی که نزد پرسپولیسی‌ها وجود دارد، توقعات هم از این مربی بالاست. آنها انتظار دارند مربی پیشین فنرباغچه هر چه در توان دارد بگذارد و قهرمان این سال‌های فوتبال ایران که روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد، به اوج برگرداند. آیا کارتال از پس این ماموریت مهم، آن هم در نخستین شغل بیرون از کشور خود بر می‌آید؟

خب الان چه فرقی کرد؟
هواداران پرسپولیس و استقلال ماه‌ها انتظار کشیدند بازسازی ورزشگاه آزادی به پایان برسد و از خانه به دوشی رهایی بیابند. طبیعی است که ورزشگاه خانگی آنها همین استادیوم است و اصلا فضا و شرایط آن با هر جای دیگری فرق دارد. حالا آزادی شرایط میزبانی را پیدا کرده و این اتفاقات بعد از تعمیراتی رخ داده که گویا 1900میلیارد تومان هزینه در بر داشته است. با این حال خبر عجیب این است که گویا قرار نیست سرخابی‌ها همه مسابقات‌شان را آنجا برگزار کنند. ظاهرا به هر باشگاه اعلام شده غیراز دربی تهران، 3بازی دیگر را برای میزبانی در آزادی انتخاب کنند و بقیه بازی‌هایشان باید در ورزشگاه تختی یا شهر قدس برگزار شود. خب این شرایط با گذشته چه فرقی کرد؟ یعنی فقط برای میزبانی دربی اینقدر خرج کردید؟ چرا سرخابی‌ها برای هر بازی معمولی تا قلعه‌حسن خان یا منتهاالیه شرق تهران بروند که خودش یک سفر طولانی محسوب می‌شود؟