سینما ماشینی تهران؛ دهه 30

سال‌های پایانی دهه ۳۰ در فضای مدرن شهری تهرانپارس، تفریحی متفاوت راه‌اندازی شده بود که برای خیلی از جوانان جذاب بود، اما همه نمی‌توانستند از این تفریح استفاده کنند و این مکان بیشتر پاتوق جوانان مرفه و دیپلمات‌های آمریکایی بود تا در تنها سینمای ماشینی تهران بنشینند و فیلم ببینند.
ایده‌ ساخت نخستین سینما ماشینی(درایوین سینما) در تهران سال ۱۳۳۷ شکل گرفت. پس از موافقت اداره نمایش وزارت کشور، زمینی در محدوده تهرانپارس فعلی برای شکل‌گیری این سینما انتخاب و بخشی از کار انجام شد، اما روند ساخت‌وساز به دلایل نامعلومی متوقف شد، تا در سال ۱۳۳۹ این ایده به اجرا درآمد و درایوین سینمای تهرانپارس، نخستین سینمای ماشینی تهران و کشور، فعالیتش را آغاز کرد. وسعت درایوین سینمای تهرانپارس ۳هزار و ۲۰۰ مترمربع، گنجایش آن ۲۸۴اتومبیل و بهای بلیت آن ۱۵۰ریال بود که فیلم‌های بسیاری در آن به نمایش درآمد. درایوین سینما این امکان را به مخاطبان می‌داد تا با خودروی‌شان وارد یک محوطه بسیار بزرگ شوند و همراه با خانواده هم فیلم ببینند و هم سیاحتی کنند.
 قلمروی هر خانواده در این سینما خودروی شخصی خودشان بود و اعضای خانواده هنگام پخش فیلم می‌توانستند با هم صحبت کنند، خوراکی بخورند و بچه‌ها هم می‌توانستند بلند بخندند و جیغ بزنند؛ فقط نباید مزاحم خودروی کناری می‌شدند. داریوش شهبازی، تهران‌شناس درباره هویت تاریخی این سینما می‌گوید: «اوایل دهه ۴۰ وقتی که کودک بودم گاهی با مرحوم پدرم و خانواده به درایوین سینمای تهرانپارس می‌رفتم. یادم هست پرده وسیع سینما روی پایه‌های بتنی تعبیه شده بود و در کنار محل پارک هر ماشین میله‌ای قرار داشت که بلندگوها روی آن بود تا کم و زیاد کردن صدای آن در اختیار تماشاگران باشد. درایوین سینما همانطور که از نامش پیداست برای خودروسواران بود و فقط آنها می‌توانستند در این سینما فیلم تماشا کنند.»