از مادام «کارآگاه شمسی» تا آنگینه سریال «هفت»

شقایق عرفی‌نژاد؛ روزنامه‌نگار


سینمای ایران در بسیاری از حوزه‌ها وامدار مسیحیان است. گذشته از هنرمندان بزرگ مسیحی مثل ساموئل خاچیکیان و واروژ کریم‌مسیحی که فیلم‌های بسیار مطرحی ساختند، از نظر تاریخی و تکنیکی هم هنرمندان مسیحی حق بزرگی بر سینما دارند.
آنها نخستین فیلم‌های مستند سیاحتی را فیلمبرداری کردند؛ ژرژ اسماعیلوف. نخستین سینماها به سبک امروزی را در شهرستان‌ها راه انداختند؛ سینما سولی در تبریز که در سال 1296خورشیدی راه‌اندازی شد. نخستین آموزشگاه‌های سینمایی را پایه‌گذاری کردند؛ مدرسه آرتیستی سینما که سال 1309خورشیدی توسط آوانس اوهانیانس گشایش یافت. نخستین فیلم‌های بلند داستانی سینمای ایران را ساختند؛ آبی و رابی (1309) و حاجی آقا آکتور سینما(1312) هر دو ساخته اوهانیانس. تعدادی از نخستین سینماها را در ایران ساختند؛ سینما دیانا (سپیده کنونی، 1318) و متروپل (1324) که توسط وارطان هوانسیان ساخته شد و علاوه بر اینها پایدارترین مجله سینمایی ایران را هم بارویر گالستیان راه‌اندازی کرد؛ مجله ستاره سینما که از سال 1332تا سال 1357منتشر شد.
جدا از نقش سازنده مسیحیان در سینمای ایران، می‌توان در چندین فیلم و سریال نقش‌هایی پیدا کرد که مسیحی هستند:

مادام؛ کارآگاه شمسی و دستیارش مادام
سال 1380مرضیه برومند یک‌ سریال کارآگاهی به سبک خانم مارپل ساخت. «کارآگاه شمسی و دستیارش مادام» داستان 2دوست است که در آستانه پیری، ماجراهای پلیسی را با هم تجربه می‌کنند. شمسی زنی باهوش و کمی‌تندمزاج است که علاقه زیادش به رمان‌ها و مجموعه تلویزیونی‌های پلیسی باعث می‌شود پایش به ماجراهای دوستان و اهالی محله باز شود.
دوست او که در واقع صاحبخانه و همسایه‌اش است یک مسیحی است که کاملا در نقطه مقابل او قرار دارد. مادام رزا در تمام داستان‌های شمسی به او کمک می‌کند و البته آرامش و محافظه‌کاری‌اش باعث می‌شود گاهی از ماجراجویی‌های بی‌پایان شمسی به تنگ ‌آید. نقش مادام را در این سریال لوریک میناسیان بازی می‌کرد که او را در فیلم‌های پرده آخر، دو نفر و نصفی، مجسمه، بوی پیراهن یوسف و بوی کافور، عطر یاس دیده‌ایم.

آنیک؛ بودن یا نبودن
فیلم تحسین شده کیانوش عیاری در سال 1377درباره دختری است با بیماری قلبی شدید که به سرعت نیاز به عمل قلب دارد.
آنیک اما برای گرفتن رضایت از خانواده مرد مرده‌ای که مورد مناسبی برای اهدای قلب است، مجبور است هر روز با نفس تنگی ناشی از قلب بیمارش پله‌های فراوان کوچه آنها را بالا و پایین برود.
آنیک که نقشش را عسل بدیعی بازی می‌کند شاید مهم‌ترین شخصیت مسیحی در یک فیلم ایرانی باشد.

کشیش؛ پسر مریم
سال 1377حمید جبلی فیلم پسر مریم را می‌سازد که یک شخصیت اصلی مسیحی دارد: کشیش روستا که در حال آماده کردن کلیسا برای مراسم مذهبی است. درحالی‌که او تابلویی از حضرت مریم(س) را برای کلیسا آورده است، رحمان یکی از نوجوانان روستا با دیدن تصویر حضرت مریم(س) او را شبیه مادر خودش می‌یابد. کشیش پیر برای آماده شدن کلیسا برای مراسم مذهبی، تصمیم می‌گیرد راه قنات قدیمی ‌نزدیک کلیسا را باز کند. رحمان به او کمک می‌کند، اما پدرش او را مورد سرزنش قرار می‌دهد. وقتی پدر رحمان برای تهیه وسایل لازم جهت مراسم‌ ماه محرم از روستا بیرون می‌رود، رحمان هنگام اذان گفتن متوجه کشیش می‌شود که قصد نصب صلیب روی بام کلیسا را دارد، ولی از نردبان می‌افتد و آسیب می‌بیند.

روبیک؛ میم مثل مادر
در فیلم میم مثل مادر رسول ملاقلی‌پور یک شخصیت مسیحی به نام روبیک وجود دارد که نقشش را جمشید ‌هاشم‌پور بازی می‌کند.   دختر معلول روبیک، دوست سعید در آسایشگاه معلولان است و روبیک که ابتدا قصد خودکشی دارد، ‌ترغیب می‌شود دخترش را در کنسرتش ملاقات کند.


آنی؛ سریال هفت
این سریال که سال 1402از شبکه نمایش خانگی منتشر شد، ساخته کیارش اسدزاده است و روایتگر دوستی درسا، رهام، امیر شیلا، وحید، اردلان، باران و آنی است. آنها دانشجویان پزشکی هستند و برای کسب درآمد یک کافه خیابانی راه می‌اندازند، اما ماجراهای پیچیده‌ای برایشان رقم می‌خورد و گرفتار یک باند توزیع مواد‌مخدر می‌شوند. یکی از این شخصیت‌ها آنگینه مارکاریان است که مسیحی است و با بازی نازنین بیاتی اتفاقات پیش‌بینی نشده‌ای را تجربه می‌کند.