گل نخورها

می‌گویند وقتی یک مربی تیمی بحران‌زده را تحویل می‌گیرد، نخستین کارش باید ترمیم ساختار دفاعی آن تیم و کمک به کاهش خلق موقعیت برای رقبا باشد. مو لای درز این اصل نمی‌رود. شما وقتی دفاع را درست کنی، در معدود موقعیت‌های هجومی می‌توانی زهرت را به تیم رقیب بریزی؛ این همان کاری است که کارلوس کی‌روش از بهار سال 1390 در ایران کرد و نیز همان کاری است که برانکو ایوانکوویچ از بهار‌1394 در پرسپولیس انجام داد. وقتی برانکو در هفته‌های پایانی لیگ چهاردهم تیم حمید درخشان را تحویل گرفت، ابتدا روی کارهای دفاعی متمرکز شد و مثلا استقلال امیر قلعه‌نویی را در دربی برگشت، با همین روش برد؛ تجمع در دفاع، نخوردن گل و گلزنی از روی یک ضربه ایستگاهی. آن موفقیت، به ایوانکوویچ فرصت داد برای لیگ پانزدهم تیم خوب و هجومی خودش را بسازد.
حالا هم به‌نظر می‌رسد نخستین و فوری‌ترین تأثیر موسیمانه روی استقلال، همین مسئله بوده است. تیمی که در مقطعی زیر 3گل نمی‌خورد و کلین‌شیت برایش آرزو شده بود، حالا 5‌مسابقه است که در جریان بازی گل نخورده. استقلال برابر مس رفسنجان و پاختاکور کلین‌شیت کرد، جلوی الاهلی عربستان 2گل از روی نقطه پنالتی خورد و در ادامه برابر فولاد و مس کرمان در جام حذفی هم موفق به بسته نگه‌داشتن دروازه خودش شد. اگرچه مس تیمی دسته اولی بود، استقلال در نیمه دوم با وجود یک بازیکن کمتر موقعیت جدی گلزنی هم به این تیم نداد که اتفاق قابل تاملی است. حالا استقلال به تیم گل‌نخورها تبدیل شده و در 3‌مسابقه بعدی برابر گل‌گهر، آلومینیوم و چادرملو می‌تواند این رکورد را بهبود ببخشد.