حضور در سایه عرش با فاش نکردن راز دیگران

روزی حضرت موسی بن عمران با خدای خود مناجات می‌کرد. در این میان، شخصی را در سایه عرش خدا دید و چون از اسرار این کار در آن زمان آگاه نبود، کنجکاو شد و تأملی کرد و آنگاه از خدای خود پرسید: ‌ای خدای من! این جوان کیست که او را در سایه عرش خود قرار داده‌ای؟
ندا آمد: «ای موسی، بدان و آگاه باش که این جوان دو خصلت نیک دارد: اول اینکه نسبت به پدر و مادرش نیکی کرده و حرمت نگه داشته و دوم اینکه هیچ‌گونه و هیچ‌گاه در روی زمین برای سخن‌چینی و فاش کردن اسرار کسی گام برنداشته است. بنابراین، جایگاهش در سایه عرش خداوندی است.»
موسی تبسمی کرد و در دل خصلت‌های نیک آن جوان را تحسین کرد.
منبع: مجموعه وَرّام، ورام بن ابی‌فراس حلی