• چهار شنبه 30 آبان 1403
  • الأرْبِعَاء 18 جمادی الاول 1446
  • 2024 Nov 20
چهار شنبه 25 مهر 1403
کد مطلب : 237663
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/GZ4j7
+
-

نیم قرن خیاطی با یک اتو

«احمد آقا» قدیمی‌ترین خیاط کاشان به استفاده از یک اتوی 50 ساله زبانزد شده ‌است

گپ
نیم قرن خیاطی با یک اتو

راحله عبدالحسینی-روزنامه‌نگار

به قدیمی‌ترین خیاط کاشان معروف است. دیوارهای خیاط‌خانه کوچکش پر از نمونه‌کارها و دست‌دوخته‌های قدیمی و جدید است.«احمد طاهری‌فرد» مغازه‌اش را کارگاهی هنری می‌داند که 6دهه‌ است خلاقیت و تلاش را با هم تلفیق می‌کند.می‌گوید هیچ هنرمندی از کارش خسته نمی‌شود، من هم از خیاطی. اهالی کاشان او را به انصاف و خوش‌خلقی می‌شناسند.  در کنار پارچه‌ها و نخ‌های رنگارنگ مغازه او، یک اتوی قدیمی حسابی جلب توجه می‌کند که همراه 50ساله احمدآقاست. با او درباره یک عمر دوخت و دوز گپ زدیم.

مشتری‌ها و اهل محل می‌گویند از اول صبح که کرکره مغازه را بالا می‌دهید، تا آخر روز با شوق و انرژی مشغول خیاطی هستید و جوان‌ها هم به پای شما نمی‌رسند.
متولد 1325 هستم و انگیزه‌ام به خاطر این است که مثل روز اول عاشقم، عاشق خیاطی، مثل وقتی که 18سالم بود و شاگرد خیاط شدم و ریزه‌کاری‌های این حرفه را یاد گرفتم.
به هر حال، خیاطی هم حرفه‌ای است که در این ‌سال‌ها با آن امرار معاش کرده‌اید.
خیاطی برای من نه کار است و نه شغل، بلکه هنر است. از صبح به ‌کار هنر مشغولم تا شب. درست است که من از این راه امرار معاش می‌کنم، ولی خیاطی برای من هنر است. تا به حال دیده‌اید که یک هنرمند از هنر نقاشی خسته بشود؟ من هم هیچ‌وقت از خیاطی خسته نمی‌شوم. وقتی با نخ و سوزن و پارچه مشغولم، اصلا گذر زمان را متوجه نمی‌شوم، چون خودم را مشغول خلق و ساختن می‌بینم.
دست‌تنها هستید. چرا شاگرد ندارید؟
خیاطی صبر می‌خواهد و حوصله. جوان‌های الان دنبال کارهایی هستند که سریع و فوری به نتیجه برسد. حوصله خیاطی ندارند. 3دختر و 2پسرم کمابیش خیاطی بلدند. از طرفی، الان روزگار گرانی است. بیشتر کار و بار این روزهای من هم با تعمیرات لباس می‌گذرد. چندان خبری از سفارش کت و شلوار نیست.
بیشتر مشتری‌ها از کار کردن شما با این اتوی قدیمی و سنگین تعجب می‌کنند. چرا سراغ اتوهای جدید نرفته‌اید؟
این اتو از 50سال پیش همراه خیاطی من است. قبلا زغالی بود. بعدها که دیگر اتوهای زغالی کنار رفت، من همین اتو را برقی کردم و حالا با برق کار می‌کند. اما هنوز عصای دست من است. از این اتو دل نمی‌کنم، چون به‌دلیل وزن زیاد و سنگینی‌اش لباس را اصطلاحا خوب عمل می‌آورد؛ یعنی بعد از دوخت وقتی با آن لباس را اتو می‌زنم، خط اتوی شلوار دیگر با شستن هم از بین نمی‌رود. کت هم شکل و شمایل درست خودش را برای همیشه حفظ می‌کند. حالا شما همین لباس را با اتوی بخار یا اتوهای امروزی و جدید اتو بزن. محال است چنین نتیجه‌ای بگیری. بارها به من گفتند با اتوهای جدید پرسی کار کن، سبک‌تر است و به‌ دست و شانه‌ات فشار نمی‌آورد. من قبول نکردم. معتقدم باید کار را درست و حسابی به مشتری تحویل داد و کاری که من از آن راضی باشم و به دلم بنشیند با همین اتوی قدیمی سنگین حاصل می‌شود.‌
 

این خبر را به اشتراک بگذارید
در همینه زمینه :