نماز جمعه در میانه جنگ

علی محمدی راد
آیا نمازجمعه تلاشی برای شکستن فضای رعب است؟ آیا اقدامی در واکنش به تهدید اسرائیل است؟
شاید این نیز باشد اما فقط همین نیست.
اساسا تحلیل‌هایی که کنش رهبر انقلاب را در سطح یک استراتژیست تقلیل می‌دهند آزاردهنده است. رهبر انقلاب استراتژیست نیست. او یک ولی الهی است.
ولی الهی مثل یک شطرنج باز که مهره‌هایی دارد و هر مهره را در وقت لازم حرکت می‌دهد نیست. ولی الهی با یک فعل خیر کثیر جاری می‌کند.
علت اینچنین ویژگی‌ای، شناخت او از نظام آفرینش است. او می‌داند که اگر منطبق با جریان نظام احسن فعلی صادر شود، در همه وجوه این نظام خود را نمایان می‌کند. نظام احسن فعل ولی الهی را تبدیل به افعال حسنی می‌کند.
 لازم است در تحلیل رفتار رهبر به مغز و عمق این رفتار اشاره کرد؛ عمقی که ولی الهی آن را هدف گرفته و در پس آن است که خیرات جاری می‌شوند. خیرات مثل همین مواردی که این روزها در تحلیل‌ها می‌شمرند.
راستش را بخواهید این حال منتظر بودنمان در حقیقت انتظار خطبه‌هاست که بفهمیم آقا چگونه صحنه را رهبری می‌کنند. اما نمازجمعه که فقط خطبه نیست. نمازجمعه نماز هم هست!
در واقع رهبر انقلاب تصمیم دارند در میانه نبرد نمازی در اندازه یک امت اقامه شود.
همه تلاش‌های فکری و عملی ما در مبارزه با اسرائیل یک طرف ماجراست که در خطبه‌ها خواهیم شنید. اما طرف دیگر ماجرا ذل عبودی است که در رکوع و سجود نماز امروز خواهیم دید. نیاز کانونی جبهه مقاومت توجه به حقیقت
حی و قیوم است.
در واقع نمازجمعه امروز مظهر اذکرالله ذکرا کثیراست و همه خیرات در پس این ذکر کثیر در میانه مدیریت نبرد است.