یادداشت
دومینوی بحران در رژیم‌صهیونیستی
سیدصباح زنگنه؛ کارشناس مسائل خاورمیانه و امور بین‌الملل
جنگی که رژیم‌صهیونیستی علیه مردم فلسطین در غزه، کرانه باختری و اخیرا هم در لبنان به راه انداخته، اساسا برای رسیدن به اهدافی بوده که تاکنون به هیچ‌یک از آنها نرسیده است.
تشدید جنگ در جبهه لبنان از سوی رژیم‌صهیونیستی منجر به شهادت سیدحسن نصرالله، فرماندهان حزب‌الله و فرماندهان ایرانی شده است؛ بنابراین چنین جنگ‌هایی پرهزینه هستند و به همین دلیل، عکس‌العمل مردم فلسطین، لبنان و یمن علیه رژیم‌صهیونیستی گسترده شده‌است. این در حالی است که رژیم‌صهیونیستی همواره به خود می‌بالید که حاکمیتی با امنیت فراوان و پیشرفت اقتصادی برپا کرده است؛ اما هردو مقوله امنیت و اقتصاد در این جنگ به‌شدت آسیب دیده و مردم جهان ملاحظه کرده‌اند که این رژیم نه‌تنها نمی‌تواند امنیت خود را تامین کند، بلکه توان تامین امنیت کشورهایی را که با تل‌آویو در ارتباط هستند هم ندارد.
از طرف دیگر در موقعیت جنگ، افرادی که برای کار، تفریح و گردشگری سفر می‌کنند، احساس ناامنی کرده و از ورود به آن منطقه امتناع خواهند کرد که همین امر ضربه شدیدی به درآمد کشور و منطقه وارد می‌کند؛ همچنین سرمایه‌گذاران با توجه به ناامنی، حاضر به سرمایه‌گذاری نخواهند شد. جنگ نه‌تنها مانع سرمایه‌گذاری، بلکه منجر به تعطیلی تدریجی فعالیت‌های موجود هم می‌شود و درنتیجه بسیاری از افرادی که برای کار وارد اسرائیل شده‌اند، اقدام به خروج کرده‌اند.
در بحث کشته‌شدن فرماندهان و مهره‌های اصلی نظامی رژیم‌صهیونیستی باید گفت، بسیاری از فرماندهان رژیم‌صهیونیستی که در طول این مدت کشته می‌شوند، به‌دلیل سانسور شدید اخبار، اطلاعاتی از کشته‌شدن آنها منتشر نمی‌شود.
از سوی دیگر، برخی از نیروهای ارتش رژیم‌صهیونیستی مجبور به حضور در ارتش هستند یا با اعتراض و مخالفت وارد ارتش شده‌اند. نیروهای رزرو هم از ورود به ارتش امتناع دارند. همچنین برخی از فرقه‌های یهودی که مخالف تشکیل دولت اسرائیل بوده‌اند، هر نوع خدمت چه در دولت و چه در ارتش را حرام می‌دانند که این هم بخش دیگری از بحران‌های رژیم‌صهیونیستی در بحث تامین نیروی انسانی به‌حساب می‌آید.
موضوع مهاجرت مردم از سرزمین‌های اشغالی در طول یک‌سال گذشته، از دیگر بحران‌های این رژیم محسوب می‌شود. در یک‌سال اخیر 2نوع مهاجرت در رژیم‌صهیونیستی رخ داد که یکی مهاجرت داخلی از مناطق شمالی فلسطین اشغالی به مرکز بود، یکی هم به خارج از فلسطین اشغالی که این موارد تعدادشان کم نیست؛ چراکه افرادی که در سرزمین‌های اشغالی ساکن هستند، عملا دوملیتی‌اند و با داشتن گذرنامه کشورهای دیگر خودشان را ملزم به ماندن در این منطقه نمی‌دانند و خارج می‌شوند.
از طرف دیگر این افراد در شهرک‌های صهیونیست‌نشین که عملا با اشغال سرزمین‌ها ایجاد شده، با مقاومت مردم فلسطین مواجه و ناگزیر می‌شوند مناطق را ترک کنند. در حال حاضر عمده مناطق فلسطین اشغالی از وجود صهیونیست‌ها خالی شده و برآورد شده که بین 600 تا 900هزار آواره از این مناطق به خارج از منطقه یا مرکز منطقه مهاجرت کرده‌اند که بحران‌های اجتماعی زیادی ایجاد کرده‌است.
افزون بر این، بروز مشکلات روانی مردم در سرزمین‌های اشغالی، ازجمله آسیب‌های اجتماعی جنگ در یک‌سال اخیر است. در هر منطقه‌ای وقتی ناامنی وجود داشته باشد و دائم شاهد موشک‌باران و بمباران باشیم، به لحاظ اجتماعی دچار مشکلات عدیده می‌شود. آماری از معضلات روانی ساکنان سرزمین‌های اشغالی به‌صورت رسمی موجود نیست؛ اما در مراکز مطالعاتی غربی دیده می‌شود که اوضاع روانی در داخل این رژیم بحرانی است و چالش‌های فراوانی اعم از خودکشی، طلاق و اقدامات ناهنجار دیگر گزارش شده است.
