شهریار عاشق

سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی(شهریار)
شاعر و ادیب
 (۱۲۸۵ - ۲۷ شهریور ۱۳۶۷)

گاهی آدم‌ها با یک نگاه عاشق می‌شوند؛ نه‌تنها عاشق که چنان شوریده و آشفته می‌شوند که خوردن و خوابیدن را هم فراموش می‌کنند. خانه و زندگی را رها می‌کنند و سر به کوه و بیابان می‌گذارند. شهریار از همین طایفه بود. جوان خوش‌تیپ و آینده‌داری که دانشجوی پزشکی بود و آینده درخشانی انتظارش را می‌کشید. سال‌های آخر تحصیل را می‌گذراند و کم‌کم همه داشتند خودشان را به اسم «دکتر محمدحسین بهجت» عادت می‌دادند که برق نگاهی همه‌‌چیز را به هم ریخت. دانشجوی جوان عاشق شده بود؛ عاشق ثریا دختر عبدالله امیرطهماسبی. بعد از چند سال که با هم نامزد بودند، دختر با چراغعلی سالارحشمت، معروف به امیر اکرم، ازدواج می‌کند. شهریار 6‌ماه مانده به گرفتن مدرک دکتری، دانشگاه و پزشکی را رها می‌کند و می‌رود خراسان و 4سال در اداره‌های ثبت اسناد مشهد و نیشابور کار می‌کند و در سال۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام می‌شود. چند سال بعد انتقالی می‌گیرد و به شهر تبریز بازمی‌گردد.
در مدتی که در تهران بود، با بزرگانی مثل ابوالحسن صبا، محمد‌تقی بهار و عارف قزوینی دوستی و همنشینی داشت. در سال‌های بعد با نیما یوشیج و امیری فیروزکوهی آشنا و همنشین شد.
اولین کتاب شعرش در سال۱۳۰۸ و با کوشش دوست صمیمی‌اش ابوالقاسم شیوا منتشر شد. او همچنین نخستین دفتر رسمی شعرش را در سال۱۳۱۰ با مقدمه ملک‌الشعرای بهار و سعید نفیسی منتشر کرد. از همان 12-10سالگی که فهمیده بود می‌تواند شعر بگوید، تخلص «بهجت» را برای خود برگزیده بود اما بعد از مدتی و پس از تفأل به دیوان حافظ نام شعری «شهریار» را برای خود برگزید. شهریار بین سال‌های ۱۳۲۹ و ۱۳۳۰ منظومه مشهور خود را به نام «حیدر بابایه سلام» به زبان ترکی آذربایجانی سرود که بعد‌ها به ۷۵ زبان زنده دنیا ترجمه شد. شهریار بیش از ۲۸هزار بیت شعر به زبان فارسی و حدود ۳هزار بیت شعر به زبان ترکی سروده است. اگرچه در سرودن انواع قالب‌های شعر فارسی مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و... چیره‌دست بود ولی غزل‌هایش شهرت بسیاری دارد و به‌خصوص اشعار عاشقانه‌اش بسیار دلنشین است. محمدرضا شفیعی‌کدکنی درباره شهریار گفته: «شهریار بی‌هیچ تردیدی بزرگ‌ترین شاعر رمانتیک زبان فارسی است. روی کلمه رمانتیک باید قدری درنگ کنیم. اگر بگویند فلان شاعر رمانتیک است، مردم از این کلمه آبکی بودن و سطحی بودن و یا اشعار سوزناک و بی‌ارزش را می‌فهمند و نمی‌دانند که بزرگ‌ترین جنبش فرهنگی - ادبی و هنری تاریخ بشری در اروپا و آمریکا همین جنبش رمانتیسم است.»
شهریار پس از 83سال زندگی شاعرانه پربار در ۲۷شهریورماه ۱۳۶۷ درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. این روز را برای ادای احترام به این شاعر بزرگ با عنوان روز ادب و شعر پارسی نامگذاری کرده‌اند.