زندگی
بفرمایید آدرنالین
درباره صاحبان، کارگران و دوستداران تفریح ورزشی کارتینگ
سحر جعفریان- روزنامه نگار
اغلب جوان، دوست و زوج‌های تازه به عقد هم درآمده هستند که روزهایی از هفته و ماه را برای برانگیختن شور و هیجانات درونی آن هم به قدر و قیمتی گران، مقابل باجه‌های فروش بلیت کارتینگ (خودروهای سبک چهارچرخ باز بدون گلگیر) در پیست‌های مختلف صفی طولانی می‌کشند. اینگونه که معمولا پسرها با موهایی درهم، ریش‌هایی صاف و بلند و دخترها نیز با رخت و لباس‌هایی برش‌خورده مطابق الگوهای مد روز، پشت خط پیت‌لاین (محل سوار یا پیاده شدن از خودروهای کارتینگ یا کارت) منتظر می‌ایستند تا نوبت مایکل شوماخر شدن‌شان فرا برسد. بعضی‌شان تاب ندارند و از ذوق، چشمی در طول و عرض پیست بیضی‌شکل می‌چرخانند تا اندازه تقریبی ابعاد آن برای تخمین میزان شور و حال دستشان بیاید و بعضی دیگر هنوز غربیلک فرمان خودروی کارت را دست نگرفته‌اند که از هورمون آدرنالین غدد فوق کلیوی‌شان سرشار می‌شوند. اینان و امثالشان ازجمله دوستداران تفریح خاص و شیک ورزشی کارت‌سواری هستند که کیف و کامیابی‌شان جز با سرعت گرفتن وسط پیچ و واپیچ پیست‌های موسوم به رِنتال (پیست ساده عمومی و تفریحی) و رِیس (پیست حرفهای و مسابقه‌ای) حاصل نمی‌شود.
آقای آرت اینگلز خدابیامرز و ساخته لاکچری‌اش
در‌های شیشه‌ای اتوماتیک کنار می‌روند و ایمان و دوستانش وارد سالن پیست کارتینگ می‌شوند؛ یک طرف باجه‌های فروش، میزهای گیم و کافه و رستوران و طرف دیگر راهرویی باریک، رو به سایر بخش‌ها. برزو، کارگرخوشامدگوی پیست پیش می‌آید:«خوش اومدید؛ روز خوبی رو برای گرم کردن لاستیک ماشین‌های کارتی انتخاب کردید.» یکی از دوستان ایمان به تأکید و طنز می‌گوید:«خدا بیامرزه آقای آرت اینگلز (سازنده و پدر کارتینگ) رو که هم شما رو نون و آب داد هم واسه ما سرگرمی خفن درست کرد.» پیش‌تر، هانیه و محمد، متصدیان فروش بلیت انتظار ایمان و دوستانش و باقی مشتریان را که دنبال تفریحات متفاوت و به‌اصطلاح باکلاس هستند، می‌کشند. نخست هانیه صحبت می‌کند:«تجربه کارتری (راننده خودروی کارت) داشتید؟ ما اینجا خدمات تفریحی و مسابقه‌ای دریفت ترایک (سه‌چرخ مسابقه‌ای) و باگی کارت (چهارچرخ سبک) هم داریم.» خودش ٣ سال قبل، با نخستین حقوقی که از مدیر پیست کارتینگ گرفته بود پشت فرمان همه این خودروها که یک به یک نام می‌برد نشسته و از هیجانشان ساعت‌ها قرار نداشته. حالا هم اگر پایان هر‌ماه چیزی ته حقوقش بماند بدش نمی‌آید دوباره از هیجان بی‌قرار شود. محمد، پی حرفهای همکارش را می‌گیرد؛
«٢ تا پیست داریم، تفریحی و حرفهای. برای هر پیست هم ٢ مدل بلیت داریم؛ بلیت‌های۶ دقیقه‌ای٢۵٠ هزار تومانی و ١٢ دقیقه‌ای ۵٠٠ هزار تومانی. از کدومشون چندتا تقدیم کنم؟» تا ایمان سور تولدش را با خرید بلیت‌های کارتینگ تفریحی به دوستانش بدهد، کارگر کم‌سن و سال کافه نیز سفارش فنجان‌های قهوه و لیوان‌های آبمیوه را تعارف‌شان می‌کند. کارگری کم‌سن و سال که خاص‌ترین تفریحش پیش از کار کردن در پیست کارتینگ، سوار شدن بر کابین زنگ‌زده یکی از چرخ‌و‌فلکی‌های دوره‌گرد محله‌شان بوده و حالا اینجا (یکی از ٧ پیست کوتاه، بلند، سرپوشیده، باز، بیضی، دایره‌ای و خاکی کارتینگ پایتخت) با وجود تفریح لاکچری کارت‌سواری، خاطره آن خاص‌ترین تفریح عمرش حسابی رنگ‌باخته است.
ترمز از اول پیچ، شتاب از وسط پیچ
کمی دورتر از باجه فروش بلیت و اجاره مدت‌دار خودروهای کارت جانمایی شده که یاشار مسئولیت آن را بر عهده دارد، البته با وجود گستردگی فعالیت‌های برخط سایت‌های خرید و فروش اجناس نو و دست‌دوم ازجمله همین خودروهای کوچک و سبک تفریحی و مسابقه‌ای کمتر مشتری سراغ یاشار و کانترش می‌رود. حتی آفرهای پایان فصل ویژه معدودی از کارت‌ها مانند کارت رنتال ١٢۵ سی‌سی، سرعت ٩٠ کیلومتر در ساعت با لاستیک‌های آج‌دارکه قیمتش تا ١۶٠ میلیون تومان هم پایین آمده، اینجا خریدار ندارد. در عوض، مجتبی (مربی) در واحد آموزش که پیش از ورود به محوطه پیست تعبیه شده، حسابی سرش شلوغ است. چند نفری از مشتریان آماتور را که قرار است امروز تجربه نخست‌شان را از سر بگذرانند، گرد خود جمع کرده و چنین شرح می‌دهد: دور اول از هر بلیت ۶ یا ١٢ دقیقه‌ای رایگان و برای شناسایی مسیر پیست با حداقل سرعت درنظر گرفته شده. قبل از ورود به پیچ باید ترمز بگیرید و فرمان را آهسته بچرخانید. حواستان باشد گفتم قبل از ورود به پیچ، نه بعد از ورود به آن. چون در این صورت لاستیک‌های محور عقب قفل می‌کند و لاستیک‌های محور جلو با شتاب شما را می‌چرخاند. از اواسط پیچ هم دیگر می‌توانید به پدال گاز فشار بیاورید.» یکی از مشتریانی که گویی شوخ و پرانرژی است می‌پرسد:«با این کارت‌های رنتال برای کیف و حالمون چند تا سرعت رو می‌تونیم پرکنیم؟!» مجتبی که عادت به خیزش‌هایی این چنین از احساسات مبتدیان را دارد، آرام پاسخ می‌دهد:«شما اول یک کلاه ایمنی فک‌دار از اتاق تجهیزات بردار، بعد هم جانم برایت بگوید که کارت‌های رنتال با قدرت ١٠٠ تا ١٢۵ سی‌سی بیشتر از ٧٠ تا ٩٠ کیلومتر در ساعت شتاب نمی‌گیرند. مگر اینکه حرفهای باشی و عضو کلوپ کارت‌سواران، آن‌وقت می‌توانی سوپرکارت‌های کلاس ریس یا مسابقه‌ای را با سرعت ١٨٠ کیلومتر در ساعت برانی.»
پَنیک نشو، جوگیر نباش، لذت ببر
ایمان و دوستانش همراه تنی چند از دیگر مشتریان بعد از دریافت آموزش‌های مقدماتی و ضروری و همچنین بر سر گذاشتن کلاه‌های ایمنی با عبور از میان راهروهایی آراسته به تصاویر قهرمانان مسابقات کارتینگ ایران (در ٢ کلاس روتکس‌مکس و روتکس‌راک) به پهنه باز و آزاد پیست راه می‌یابند. مسیر پیست در این پهنه با لاستیک‌های رنگی محصور و با خطوط سفید، زرد و قرمز نشانه‌گذاری شده است. همچنین سکویی پلکانی ویژه تماشاچیان، بالادست آن دیده می‌شود. درست در همین لحظه با شنیدن صدای گوش‌گیر موتورهای چهارزمانه و دوزمانه خودروهای کارت که در حال دوردور هستند به هیاهو می‌افتند. کسی از مشتریان اصرار دارد حین رانندگی گوشی موبایلش را همراه داشته باشد تا بتواند عکس و فیلمی به یادگار داشته باشد و یا شاید هم برای اشتراک‌گذاری در فضای مجازی بردارد اما افشین با لحنی جدی می‌گوید: «ممکنه باعث تصادف بشه. اصلا امکان‌پذیر نیست.»
در همینه زمینه :
