خیلی قدیمی اما جدید

کومو نام یک شهر، یک دریاچه، یک استان و یک باشگاه ایتالیایی است. احتمالا تا چند هفته پیش کمتر نام آن را شنیده بودیم. درباره تیم کومو هم اطلاعات چندانی در دست نداریم. این باشگاه که پس از 21سال به سری‌آ برگشته، قصد دارد با جذب چند ستاره سرشناس اما پا به سن گذاشته برای خودش نامی دست و پا کند. آیا موفق می‌شود؟ آیا استخدام ستاره‌های مسن در سری‌آ هم مثل لیگ عربستان و قطر و آمریکا جواب می‌دهد؟ پاسخ این است که کومو فقط چند بازیکن مسن را به خدمت گرفته. واران 31ساله است و بلوتی 30ساله و فعلا میانگین سنی تیم که 17خارجی در فهرست خود دارد، 26.8سال است که میانگین جوانی است.
رافائل واران پس از انجام 95بازی با پیراهن منچستریونایتد و زدن یک گل و کسب 2جام با انتقالی آزاد به این تیم پیوست. او تضمین‌کننده موفقیت نخواهد بود، چون در من‌یونایتد هم عملکرد خوبی نداشت، بارها به‌دلیل مصدومیت از ترکیب بیرون ماند و در مجموع 48بازی را به همین دلیل از دست داد. واران حتی هفته‌های آخر حضور در رئال‌مادرید هم چندان درخشان نبود. او با اینکه در 31سالگی خیلی هم پیر نیست، اما مثل پیرمردها بازی می‌کند. واران در 18سالگی از لانس به رئال رفت و خیلی زود به بازیکنی ثابت تبدیل شد. رافا در خط دفاعی تیمی که پپه و سرخیو راموس را داشت، به‌قدری مهربان و بدون خطا بازی می‌کرد که لقب آقای پاک را دریافت کرد. واران 10سال در بهترین باشگاه جهان دوام آورد و درحالی‌که خرید او از لانس فقط 11میلیون یورو برای رئال هزینه داشت، ولی با 40میلیون به منچستریونایتد فروخته شد.
خود سسک فابرگاس هم اواخر فوتبالش به کومو رفت تا از همین تیم مربیگری را آغاز کند. او هم مثل واران چون از سن پایین رشد کرده و پدیده شده بود، بعد از 30سالگی بازیکن قبل نشد. سسک پیش از پیوستن به کومو در موناکو طوری بازی می‌کرد، انگار 10سال پیرتر است. فابرگاس ابتدا به‌عنوان بازیکن و سپس با نام مربی‌‌بازیکن، کومو را در سری‌ب همراهی کرد و پس از بازنشستگی به‌عنوان سرمربی تیم زیر 19سال در همین باشگاه مشغول به‌کار شد. با وجود او و تیری آنری که بخشی از مالکیت کومو را خریده بود، نام این باشگاه بر سر زبان‌ها افتاد. سسک خیلی زود به سمت کمک‌مربی در تیم بزرگسالان ارتقا یافت و دستیار اوسین رابرتس شد و پس از صعود به دسته اول، جای او را روی نیمکت تیم گرفت.
بعد از این صعود بلافاصله نام‌های بزرگ از راه رسیدند. غیر از واران، ستاره‌های دیگری مثل پپه رینا (دروازه‌بان 41ساله و اسپانیایی ویارئال)، آندره‌آ بلوتی (مهاجم ملی‌پوش آاس‌رم)، سیمون وردی (مهاجم ملی‌پوش سابق ناپولی و میلان و...)، پاتریک کورتونه، علی جاسم عراقی و آلبرتو مورنو (مدافع چپ اسپانیایی سابق لیورپول و ویارئال) به ترکیب اضافه شدند. حالا هم چند نام مطرح دیگر نظیر آنتونی مارسیال و متس هوملز و... پیرامون کومو شنیده می‌شود. مانوئل پیزانو، مهاجم زیر 19ساله‌های بایرن هم قراردادش را با کومو امضا کرد. بایرن بند دریافت 40درصد از فروش آینده این بازیکن و حق خرید با پیشنهاد برابر را در دست دارد. مبلغ تضمین‌شده قرارداد او 500هزار یورو است که با پاداش‌ها می‌تواند به 1.5میلیون یورو برسد.
کومو ریشه‌ای دیرینه دارد. قدمت شهر دقیقا به 2هزار و 200سال قبل برمی‌گردد و راه‌اندازی باشگاه همانگونه که در لوگو دیده می‌شود، سال1907ثبت شده؛ یعنی 117سال پیش. با این‌حال نخستین باری که کومو به دسته اول راه یافت، 42سال طول کشید (1949). این تیم بعد از یک فصل حضور در این دسته، بلافاصله به دسته پایین‌تر رفت و دوباره 20سال برای حضور در سری‌آ صبر کرد.
کومو در فصل 03-2002 از سری‌آ سقوط کرد. به‌دنبال آن 3سقوط متوالی دیگر را هم تجربه کرد و در پایان فصل 05-2004 به سری C2 رفت. بعد از این اتفاق باشگاه اعلام ورشکستگی کرد و از حضور در فوتبال حرفه‌ای ایتالیا محروم شد. این تیم 3فصل را در سریD، سطح بالای فوتبال غیرحرفه‌ای ایتالیا ماند تا اینکه در فصل 08-2007 به سری C2بازگشت. کومو سال2016 باز هم اعلام ورشکستگی کامل کرد و منحل شد اما یک سال بعد یک شرکت جدید امتیاز آن را خرید و نامش را احیا کرد. کسی که نام باشگاه را احیا کرد، پونی اسین، همسر مایکل اسین، ستاره غنایی سابق چلسی بود. فابرگاس و آنری و... هم بخشی از سهام را خریدند. در حال‌حاضر آنری ریاست هیأت مدیره را بر عهده دارد. برای آنکه مشکلات حقوقی برطرف شود، شرکت مالک کومو به مدیریت دنیس وایز (بازیکن سابق انگلیسی) به انگلستان منتقل شد و حالا گفته می‌شود وایز به‌دلیل اختلاف با فابرگاس که در حال بالا بردن میانگین سنی تیم است، از مسئولیت خود کناره‌گیری کرده است.