ماجرای شهید مرصاد و «کبوترای حرم»
موضوع: شهید غلامعلی جندقی، معروف به رجبی
ویژگی: سبک زندگی خاص و اخلاق‌مدارانه شهید
شهید غلامعلی جندقی، معروف به رجبی، در خیابان آذربایجان تهران به دنیا آمد. ازدواج که کرد در سلسبیل ساکن شد. همسرش دختر امام جماعت محله سلسبیل، آیت‌الله سیدجعفر دیباجی بود. به‌واسطه حضور آیت‌الله دیباجی، شهید جندقی ساعات بسیاری را در مسجد باب‌الحوائج محله سلسبیل می‌گذراند.
سیدرسول امینی می‌گوید: «حاج‌حسن، پدر شهید جندقی، از استادان برجسته اخلاق و عرفان روزگار خود بود. شهید غلامعلی علاقه زیادی به ادبیات داشت و صدای سوزناکش باعث شده بود مداحی‌هایش پرطرفدار باشد، آن‌قدر که سبک مداحی و اشعار او مورد استفاده بسیاری از مداحان برجسته قرار گرفت. معلم بود و مسجد را پایگاه اصلی پرورش جوانان می‌دانست. آن‌قدر که حتی مراسم ازدواجش را هم در زینبیه محل برگزار کرد.» به روایت اهالی محل، روزی اراذل و اوباش مقابل مدرسه بلوایی به پا کردند. او با خونسردی کامل آنها را به مدرسه برد و صحبت کرد. زمانی نگذشته بود که آن جوانان شرور دستان او را بوسیدند و اشک ریختند.
معروف‌ترین شعر شهید جندقی شعر کبوتر حرم است که برای امام رضا(ع) سروده است. او این شعر را شبانه، درست مقابل ضریح امام رئوف، سرود. زمزمه عاشقانه‌ای که همچنان بر زبان زائران حرم امام هشتم(ع) جاری است؛«قربون کبوترای حرمت/ قربون این‌همه لطف و کرمت/.....»
شهید غلامعلی جندقی(رجبی) مرداد ۱۳۶۷ در ۳۴سالگی در عملیات مرصاد به شهادت رسید. او در وصیت‌نامه‌اش عزاداری برای اباعبدالله را دفع بلا و کلید پیروزی بیان کرد و بر حضور در هیئت‌ها تأکید داشت.
