یادداشت
انحصار‌طلبی به بهانه دغدغه‌های شهری
محمدحسن قدیری ابیانه؛ کارشناس مسائل استراتژیک
فلسفه شورای شهر و روستا در نظام حقوقی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران از این قرار است که مردم طی فرایند انتخابات، شورایی را به‌عنوان شورای شهر یا روستای خود برمی‌گزینند و سپس این شورا در انتخاباتی درون‌گروهی، یک فرد مناسب را به‌عنوان سکاندار شهر یا روستا انتخاب می‌کند. این موضوع حاکی از آن است که رابطه شهردار با شورای شهر به حدی مستقیم و نزدیک است که حتی می‌توان گفت از رابطه دولت و مجلس در حالت تعامل و همکاری، گستره بیشتری دارد.
از طرفی، این روزها شاهد حرکتی به‌اصطلاح مدنی با کلید‌زدن یک کمپین برای برکناری شهردار تهران هستیم. این اقدام محکوم به شکست و ناشدنی است؛ چرا‌که جمع‌آوری طومارهای مجازی برای عزل شهردار، عملا مغایر با سازوکارهای رسمی و اداری کشور است و بیش از آنکه صبغه مدنی داشته باشد، از رنگ و لعاب انحصار‌طلبی و سیاسی برخوردار است.
جو رسانه‌ای علیه آقای زاکانی برای جمع‌آوری امضا به‌منظور خلع ایشان در حالی شکل گرفته که براساس شواهد و قرائن، ایشان در زمره شهرداران موفق کلانشهر تهران بوده و اساسا چنین رویکردی برای برکناری شهردار به سرانجام نخواهد رسید.
شهردار تهران در امور مالی، فردی پاک و به‌دور از فساد است و از طرفی، اهل باج‌دهی به این و آن نیست. ایشان با درگیر‌کردن مردم در تصمیم‌گیری‌ها به‌عنوان صاحبان اصلی شهر، تلاش کرده است تا پروژه‌های مختلف را با توجه به اولویت‌بندی عموم مردم تهران پیگیری کند و این اتفاق را باید تبریک گفت.
این خصوصیات را در حالی در طول دوره مدیریت ایشان دیدیم که در دوره قبلی، برای عضویت یک خانم در لیست شورای شهر منتسب به یک جریان سیاسی، 2میلیارد تومان مطالبه شده بود. این اتفاق و امثال آن بدین مفهوم است که شهرداری از منظر برخی به جای آنکه عرصه‌ای برای خدمت به مردم و رفع مشکلات آنها باشد، به کمینگاهی برای کسب سود و انتفاع آنها تبدیل شده است.
چنانچه تصمیم بر برکناری شهردار باشد، یا باید شورای شهر این تصمیم را بگیرد یا خود مردم تهران در انتخابات بعدی، نامزدهای دیگری را انتخاب کنند. در باب شورای شهر و شهردار، ما دارای قانون مشخصی هستیم که باید مطابق آن عمل کنیم و مجرای اصلی، مقررات مربوطه است. لذا اینکه افرادی با راه‌اندازی کارزار به‌دنبال نفی این و آن باشند، حکایت از انحصار‌طلبی آنان دارد.
بر این اساس، باید اقدامات صورت‌گرفته و مشکلات حل‌شده به شکل گسترده‌تری به عموم مردم شهر مخابره شود. یکی از دلایل پیوستن برخی افراد به این کارزار، بی‌اطلاعی یا دریافت اطلاعات نادرست درباره اقدامات شهرداری است. از طرفی، متأسفانه بهانه اصلی این کارزار دروغ‌هایی است که به شهرداری تهران نسبت داده‌اند و عجیب است که عده‌ای آن را باور کرده‌اند. در کلانشهری مثل تهران گاهی کارهای بزرگ هم گم می‌شود و نیاز است که بازتاب آنها به شکل دقیق برای مردم بیان شود تا همگی از اقدامات انجام‌شده آگاه شوند.
و بالاخره اینکه اگر بنا باشد با جمع‌آوری طومار، شهردار برکنار شود، می‌توان این قاعده اشتباه را به سایر سازوکارهای دمکراتیک نیز تعمیم داد. این نکته را آقای چمران، رئیس شورای شهر متذکر شده بود که چنین اقداماتی ثمری نخواهد داشت و کارزار اینترنتی برای برکناری شهردار بی‌نتیجه خواهد ماند.
