تماشای گزارش
خانم شاطر کم نداریم!
حدود 10سال پیش این زوج جوان و شاطر به عقد هم درآمدند. علی، میلی به کشاورزی که شغل شماره یک مردان روستایشان در بجنورد بود، نداشت؛ برای همین در اصفهان به شغل نانوایی مشغول شد.او بعد از سال‌ها شاگردی و وردستی نزد نانوایان اصفهانی، ابتدا در سازمان فنی‌حرفه‌ای ضمن گذراندن دوره تخصصی نانوایی، مدرک و گواهینامه لازم آن را گرفت و بعد با همسرش همراه شد تا نانوایی خود را برای سود بیشتر راه بیندازند. زهرا موافق کسب‌وکار شخصی بود، اما پیشنهاد دیگری هم داشت که از بیانش کمی می‌ترسید؛ پیشنهاد کار کردنش در نانوایی خودشان! ترسش بیراه بود؛ چراکه علی به آن رضایت داشت و پشتش درآمد: «چه چیزی بهتر از این. یک تیر و چند نشان است؛ هم صرفه‌جویی در هزینه‌ها و هم به‌کارگیری نیرویی که از پای کار بودنش در هر شرایطی مطمئن هستم.» ترس دیگر خانم شاطرباجی، واکنش خانوادهایشان و مشتری‌ها بود که آن نیز با صبر و اثبات خود در کار به نتیجه دلخواه نزدیک شد: «خانواده‌هایمان با آنکه فرهنگ‌آموخته محیط کوچک روستایی بودند، ولی خیلی ساده با نانوا شدن من کنار آمدند. مشتری‌ها نیز اوایل بیشتر تعجب می‌کردند یا تعداد کمی‌شان چیزهایی زیرلب و در گوش هم غرغرکنان می‌گفتند. هر چه بود به خوبی گذشت و حالا گاهی که به اصرار دوستانمان ویدئو و فیلمی از کار کردن خود در فضای مجازی منتشر می‌کنم، با کلی استقبال مواجه می‌شوم.»
