اگر در مبارزات انقلاب، روحانیت وارد نمیشد، هیچ حزبی، هیچ مجموعهای و هیچ گروهی قادر نبود بساط حکومت استبدادی و سلطنتی را براندازی کند و از بین ببرد و تسلّط دیرین استعمار را بر این کشور نابود کند و زمینه آن را از میان بردارد. کار را مردم کردند، امّا حضور مردم ناشی بود از حضور روحانیّت. اگر روحانیّت نبود، مردم اینقدر، با این حجم، با این جدّیّت وارد نمیشدند؛ اگر روحانیّت نبود، جنبه دینی این مبارزه و این مجاهدت پنهان میماند و مطرح نمیشد. اگر جنبه دینی مطرح نمیشد، اینهمه شهید و مخلصِ فیسبیلالله و این تعداد پدر و مادر ایثارگر که جوانانشان را تقدیم انقلاب کردند، یاد و نامشان در تاریخ انقلاب ثبت و ضبط نمی شد. در این گزارش سرفصل های خونین حضور روحانیت در مقاطع انقلاب را مرور می کنیم.
تبار ابراهیم
روحانیت در همه عرصهها، شهید تقدیم راه انقلاب کرده است
در همینه زمینه :