رابعه تیموری؛ روزنامه‌نگار
به یک گعده کاری تبدیل شده است؛ هم درباره هنرنمایی و پشتک و معلق زدن کبوتر‌شان اختلاط می‌کنند و هم دوا و درمان بیماری‌های روده‌ای و انگلی این زبان‌بسته‌ها را پرس‌وجو می‌کنند تا شاید تجربه کبوترپرانان دیگر به کارشان بیاید. گاهی هم گپ و گفتشان به جوش خوردن معامله می‌رسد و رفاقتشان از فضای مجازی به دنیای واقعی می‌رسد. این گعده را یکی از کبوتربازان قدیمی راه انداخته و مثل همه صاحبان کسب‌وکارهای مجاز و غیرمجاز دنیای مجازی، با گفتن از فوت و فن و ریزه‌کاری‌های کبوترپرانی به‌دنبال رفیق و مشتری و فالوئر می‌گردد. همه‌‌چیز را کامل و جزء به جزء توضیح می‌دهد؛ از روش پرکشی کبوترانی که هنوز جلد نشده‌اند تا خورد و خوراک کبوترهایی که توی لک رفته‌اند.آموزش‌های پیجش هم رایگان است و به قول خودش آدم مبتدی هم اگر کلیپ‌های آموزشی او را ببیند، خیلی زود کفتربازی قابل می‌شود. فالوئرها هم لحظه به لحظه از قر و قمیش و ادا و اطوار کبوترهای کله دار، دم سفید و سینه‌سیاه‌شان فیلم و عکس می‌گیرند و برای صاحب اکانت عشق کبوتر می‌فرستند تا در صفحه اش به نمایش بگذارد. آقای صاحب اکانت هم لوطی است و دست رد به سینه هیچ‌یک از آنها نمی‌زند. او همیشه هم پاسخگوی مشتریانش است و زیر 50تا 60پست شماره تلفنش را نوشته تا اگر مشتریانش سفارشی داشتند تماس بگیرند و با پیغام پسغام گذاشتن در اینستاگرام وقت را هدر ندهند.
او در مسابقات کفترپرانی زیادی هم شرکت کرده و به قول خودش وقتی «سینه سرخ» جلد او یک پای گرو است، کفتربازان به آسانی وارد مسابقه نمی‌شوند. آقای مدرس می‌گوید: «از وقتی چشم باز کردم حیاط و پشت‌بام خانه ما پر از کبوترهای نوک سرخ درجه یک نر و ماده بود و پدرم وقتی خیلی من و برادر
کوچک ترم را عزیز می‌کرد، لنگ چرخاندن و آب و دان دادن آنها را به ما می‌سپرد.» پیج راه انداختن آقای مدرس در شبکه‌های مجازی داستان دارد و وقتی با مشتریان بسیاری برخورد کرده که به نگهداری و پرورش کبوتر علاقه داشتند و درباره فوت و فن کار کنجکاوی نشان می‌دادند تصمیم گرفته پیج آموزش کبوتربازی راه‌اندازی کند. او می‌گوید: «من خیلی باهوشم و زود هر کاری را یاد می‌گیرم! تا 2سال پیش حتی نمی‌دانستم چطور توی شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارند، ولی حالا یک مدرس اینستاگرامی حرفه‌ای هستم!»
درس کفتربازی در فضای مجازی
کبوترگرام
در همینه زمینه :
نگاه