خشم و تبعات آن در کلانشهرها

عیسی محمدی/ خبرنگار
تهران، انگار تبدیل به شهری عصبی شده که شهروندانش، با کوچک‌ترین تنش، سریع خشمگین می‌شوند. چرا چنین شده و آستانه تحمل شهروندان پایین آمده؟ مریم رامشت، روانشناس و مدرس دانشگاه به این پرسش پاسخ داده است.


1- مردم به دلایل متعدد پرخاشگر شده‌اند. اما محرومیت و کمبودهای عاطفی و آسیب‌های دوران کودکی، بیشترین اثر را در بروز خشم دارند. حتی ریشه اصلی اعتیاد نیز به خشم برمی‌گردد.

2- ازجمله موارد دیگری که می‌تواند خشم را ایجاد کند، نبود محبت اطرفیان است.خانواده‌ها باید فرزندان خود را به‌صورت بلاشرط بپذیرند؛ نه اینکه پذیرش آنها مشروط به خوب‌بودن آنها بشود. همین باعث می‌شود فرزندان ما احساس عدم‌پذیرش و درنتیجه احساس خشم پیدا کنند.

3- بیشترین خشم در کلانشهرها تجربه می‌شود؛ عوامل اجتماعی، محیطی، ترافیکی، زیست‌محیطی و ارتباطات اجتماعی ناهمگون می‌تواند منجر به شکل‌گیری خشم شود. خشم در حاشیه شهرها بیشتر است، چراکه محرومیت در آنها بیشتر و الگوهای نظام تربیتی مشکل‌دارتر است.

4- محرک‌های بیرونی و محیطی نیز به‌خودی خود، می‌توانند باعث خشم بشوند. اگر مدام در معرض دود و بوق و... باشید، در خشم شما اثرگذار خواهد بود. در وسایل نقلیه عمومی، افراد درجه خشم بیشتری دارند.

5-  مدیریت خشم را به مردم آموزش نداده‌ایم. روش‌های کنترل خشم را در اوضاع مختلف باید آموزش داد. لزوما نمی‌شود گفت فقر اقتصادی باعث خشم و عصبانیت می‌شود؛ نمونه‌اش مردم هند. درکل پیشگیری و آموزش، مهم‌ترین راه‌حل برای کنترل خشم است.