حمایت کِن لوچ از فیلمساز مدافع غزه

مهم‌ترین کارگردان چپ‌گرای سینمای معاصر و برنده دو نخل طلای جشنواره کن از کارگردان اسکاری مدافع غزه حمایت کرد.
کن لوچ با قدردانی از جاناتان گلیزر برای مطرح‌کردن موضوع غزه در سخنرانی خود در مراسم اسکار، گفت برای وی احترام زیادی قائل است. وی کارگردان «منطقه مورد علاقه» را بسیار شجاع خواند که توانسته است نظراتش را چنین واضح بیان کند. وی به ورایتی گفت: من مطمئنم که او پیامدهای احتمالی را درک کرده و همین نشان می‌دهد چقدر شجاع است؛ برای همین من برای او و کارش احترام زیادی قائلم‌.

رسیدن به خط پایان
این فیلمساز کهنه‌کار و مبارز پیش از اکران فیلم «بلوط پیر» در آمریکا گفت این فیلم آخرین فیلم او است. با بیش از ۶۰ سال فعالیت حرفه‌ای، این کارگردان بریتانیایی که ۲ بار نخل طلای کن را دریافت کرده و سازنده شماری از فیلم‌های تحسین‌شده مانند «بادی که کشتزار جو را می‌لرزاند»، «زمین و آزادی»، «شانزده‌سالگی شیرین»، «اسم من جو است» و «من دنیل بلیک» است، دیگر بازنشسته محسوب می‌شود. لوچ البته پیش از این هم بازنشستگی خود را اعلام کرده بود. در آستانه جشنواره فیلم کن ۲۰۲۳ وقتی او اعلام کرد که «بلوط پیر» آخرین فیلم او خواهد بود - آن هم وقتی با پانزدهمین فیلمش در جشنواره کن حضور داشت و با این آمار رکورد حضور در جشنواره را شکست - بسیاری از ناظران چنین برداشت کردند که بدون شک این کارگردان مولف و خالق برجسته فیلم‌های واقع‌گرایانه که از نظر سیاسی هم همیشه حرفی برای گفتن دارد، بار دیگر بازخواهد گشت تا لنز دوربین خود را بر یک بی‌عدالتی اجتماعی دیگر متمرکز کند. حالا ۱۰‌ ماه بعد از اعلام اولیه خود، حتی با وضعیت کنونی جهان، به‌نظر می‌رسد دیگر نمی‌توان لوچ ۸۷ساله را پشت دوربین دید.
وی توضیح می‌دهد: از نظر سلامت فکر می‌کنم که ایده دورزدن دوباره مسیر غیرممکن است. فقط وقتی توقف می‌کنی که کاملا مجبور باشی و من به پایان خط رسیده‌ام. اما لوچ یادآوری می‌کند که تعامل رسانه‌ای و مصاحبه‌های مطبوعاتی او برای هر فیلم و استفاده از آن برای بحث در مورد مسائل اجتماعی هرگز متوقف نخواهد شد. وی می‌گوید: سعی می‌کنم فقط به آینده فکر کنم و نوستالژیک نباشم. فیلم‌سازی به این معنا نیست که ارتباط با فیلم‌ها و دانشجویان و افرادی که درباره فیلم‌ها می‌نویسند پایان یابد، و من خوش‌شانس بوده‌ام. امکانات زیادی برای انجام‌دادن کارهایی وجود دارد که کار محسوب می‌شوند، اما نه به شکلی متمرکز.
برای لوچ که نخستین نخل طلای خود را برای «بادی که کشتزار جو را می‌لرزاند» با یک فنجان چای جشن گرفت، دستاورد ۶ دهه حضورش در سینما همان روابط و دوستی‌های خارق‌العاده‌ای است که در طول مسیر ایجاد کرده است. او هنوز با دیوید بردلی که سال ۱۹۶۹ در ۱۴سالگی در اثرکلاسیک «قوش» نقش اول فیلم را بازی کرد، ارتباط دارد.
لوچ می‌گوید: او هنوز همان پسر است. ما هرازگاهی همدیگر را می‌بینیم و کارت کریسمس ردوبدل می‌کنیم. اما این درباره بیشتر فیلم‌های من صادق است چون ارتباط انسانی برایم اهمیت دارد. فیلم «قوش» در ‌ماه فوریه در جوایز فیلم بفتا بار دیگر طنین‌انداز شد و آن زمانی بود که سامانتا مورتون، پس از پذیرش بورسیه بفتا، گفت تماشای این فیلم در دوران نوجوانی در مدرسه زندگی‌اش را برای همیشه تغییر داد. او گفت: با دیدن فقر و افرادی مثل خودم روی پرده، خودم را شناختم. اما حتی این لحظه هم برای لوچ که در جمع مهمانان بفتا حضور داشت( او با «بلوط پیر» نامزد فیلم بریتانیایی شده بود ) تواضع او را کم نکرد. او می‌گوید: مورتون بسیار سخاوتمند بود، اما من همیشه می‌دانم که این کتاب «قوشی برای یک نابکار» بری هاینز بود که این ظرفیت را داشت و به همین دلیل همیشه وقتی می‌گویند این فیلم توست، خجالت می‌کشم. این فیلم ماست و کتاب بری یک کلاسیک واقعی است.

منتقد همیشگی رژیم صهیونیستی

کن لوچ یکی از منتقدان و معترضان رژیم صهیونیستی است که و سال‌ها پیش هم از نمایش یکی از فیلم‌هایش در اسرائیل انتقاد کرده بود. این کارگردان انگلیسی ۷ سال پیش به‌شدت از هنرمندانی که در سرزمین‌های اشغالی برنامه داشتند، انتقاد کرده بود و رژیم صهیونیستی را گروهی آپارتایدی خوانده بود.