روزگار سخت ضدقهرمان دهه50
سعید راد از ۸ ماه پیش در بستر بیماری است
سعید راد، بازیگر قدیمی سینمای ایران، که شهره به چالاکی و تناسب اندام بود، 8 ماه است که در بستر بیماری افتاده است. ضدقهرمان فیلمهای خیابانی دهه50 که پس از انقلاب فیلم رکوردشکن «عقابها» را روی پرده داشت و در دهه 80 با «دوئل» به سینما بازگشت، ظاهرا هنگام ورزش دچار شکستگی استخوان لگن شده است؛ اتفاقی که گویا با سکته همراه شده و نتیجهاش بستریشدن طولانی سعید راد بوده است.
این روزها خبرهای ضدونقیضی درباره این بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون مطرح میشود. برخی از کانالهای مجازی میگویند او وضعیت جسمانی خوبی ندارد و برخی از رسانهها هم از ادامه درمان او در بیمارستان خبر میدهند.پیگیریها نشان میدهد سعید راد همچنان تحت درمان است و تاکنون چندین جراحی روی او انجام شده است؛ اما او تا بهبودی کامل در بیمارستان میماند. چندی پیش ایمان راد برادرزاده سعید راد با انتشار پستی در فضای مجازی گفته بود: جراحی اشتباه باعث وخیمشدن حال این بازیگر پیشکسوت شده است؛ خبری که نگاه راد دختر این بازیگر آن را تایید نکرد. سام راد پسر این هنرمند با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود، خبر از روند بهبودی پدرش داد.
سام راد در اینستاگرام درباره پدرش نوشت: «حدود ۸ ماه پیش پدرم سعید راد بازیگر و پیشکسوت سینمای ایران بر اثر شکستگی استخوان فمور بستری شدند. بعد از پشت سر گذاشتن چندین عمل جراحی ایشان در حال حاضر استراحت میکنند و مشغول کاردرمانی تحت نظر بهترین تیم پزشکی هستند. به امید خدا و با دعاهای خیر دوستدارانش هر روز قویتر از روز قبل خواهد شد و بهزودی به صحنه زندگی و عشقش سینما بازخواهد گشت.»
ضدقهرمان دوستداشتنی موج نو
سعید راد را با فیلمهای سیاه و سفید دهه50 به خاطر میآوریم. راد با حضور در فیلمهای «خداحافظ رفیق» (امیر نادری، ۱۳۵۰)، «صبح روز چهارم» (کامران شیردل، ۱۳۵۱)، «صادق کرده» (ناصر تقوایی، ۱۳۵۲) و«تنگنا» (امیر نادری، ۱۳۵۲) بهعنوان بازیگر موج نوی سینمای ایران به شهرت رسید؛ ولی در ادامه به چهره پرکار سینمای فارسی بدل شد. راد با حضور در فیلم «سفر سنگ» (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۷) و «ساخت ایران» (امیر نادری، ۱۳۵۷) کمی پیش از فروپاشی سینمای قبل از انقلاب، به خاستگاهش بازگشت. پس از پیروزی انقلاب، راد بهترین حضورش در مقابل دوربین را با بازی در فیلم «خط قرمز» (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) تجربه کرد؛ فیلمی که البته اکران عمومی نشد تا مهمترین اتفاق کارنامه سینماییاش با حضور در فیلم «عقابها» (ساموئل خاچیکیان، ۱۳۶۴) رقم بخورد؛ پرفروشترین فیلم سال ۶۴ که نزدیک به 4 دهه است عنوان پرتماشاگرترین فیلم سینمای ایران را در اختیار دارد.
از ممنوعالکاری تا بازگشت با «دوئل»
سعید راد پس از موفقیت «عقابها» امکان فعالیت در سینمای ایران را نیافت. راد که قرار بود در «ناخدا خورشید» تقوایی و «سرب» کیمیایی جلوی دوربین برود، مثل خیلیهای دیگر از سوی مدیران سینمایی دهه 60 ممنوعالکار شد؛ اتفاقی که به مهاجرت سعید راد منجر شد و این بازیگر قدیمی پس از سالها غربتنشینی، نزدیک به 2 دهه پس از «عقابها»، باز هم با فیلمی جنگی توانست جلوی دوربین برود. با «دوئل» (احمدرضا درویش، ۱۳۸۳) فصل تازهای در کارنامه هنری راد گشوده شد؛ بازیگری که بهتناوب در فیلمها و سریالهای ایرانی جلوی دوربین رفت. او برای بازی در «گیرنده» (مهرداد غفارزاده، ۱۳۹۰) دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر کسب کرد و نقطه اوج حضور سینماییاش را با بازی در نقش سرتیپ ولیالله فلاحی در فیلم «چ» (ابراهیم حاتمیکیا، ۱۳۹۲) تجربه کرد.