عیدت مبارک مادر
هنوز دوست دارد تمام بهارانه‌ها را همراه با مهربانی مادرانه‌اش برایت به ارمغان بیاورد؛ از ماهی داخل تنگ گرفته تا سبزه‌ای که ریشه‌اش مثل مهرش به مهر تو درهم‌تنیده است. انگار اگر سبزه عید را پنجشنبه آخر هر سال بر دیوار سنگی خانه‌ات تکیه نزند عیدش عید نمی‌شود و بهار به خانه‌اش نمی‌آید. با شوق می‌آید؛ شوقی از جنس مهر مادرانه. تلاقی لبخندش در میان رنگ دلنشین سبزه‌ای که دردست دارد، قصه عاشقانه‌های او با مزار فرزند را روایت می‌کند. عیدت مبارک مادر.
