فینال یک نسل

بهروز رسایلی

  اگر همه‌‌چیز مطابق برنامه پیش می‌رفت، تیم ملی ایران امروز در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا باید رودرروی کره‌جنوبی می‌ایستاد و جدال احتمالی با ژاپن باقی می‌ماند برای فینال. با این حال نتایج مرحله گروهی به شکل شگفت‌انگیزی جای کره و ژاپن را عوض کرد تا نبرد با سامورایی‌ها دو گام جلوتر بیاید و برنامه تیم ملی را سخت‌تر کند. به هر جهت اما ایران امروز سخت‌ترین بازی‌اش در جام و دشوارترین مسابقه‌اش از زمان حضور امیر قلعه‌نویی را برگزار خواهد کرد؛ مسابقه‌ای که شاید اغراق نباشد اگر از آن به‌عنوان «فینال یک نسل» نام ببریم.

   طارمی؛ غایب سنتی
شاید بدترین اتفاقی که می‌توانست قبل از بازی با ژاپن برای ایران رخ بدهد، غیبت علیرضا بیرانوند یا مهدی طارمی بود. از این بین، طارمی نبرد با سامورایی‌ها را از دست داد؛ همانطور که در دوره قبلی جام ملت‌های آسیا هم با دریافت یک کارت زرد ناشیانه مقابل چین، بازی با ژاپن در نیمه‌نهایی را از کف داد. اینکه از نظر فنی غیبت طارمی تا چه اندازه می‌تواند برای تیم ملی مضر باشد، توضیح واضحات است. توانایی‌های فوتبالی این بازیکن بر کسی پوشیده نیست؛ او می‌تواند موقعیت خلق کند، سطح بازی نفرات کناری‌اش را ارتقا بدهد و انرژی بسیار زیادی از مدافعان تیم حریف بگیرد. حالا اما طارمی در این بازی غایب است و کادرفنی باید با این مسئله کنار بیاید.

   بردن ژاپن «افسانه» نیست
بدون هیچ مقاومتی باید اعتراف کرد ژاپن در حال حاضر بهترین تیم قاره آسیا به شمار می‌آید. اثبات این فکت هم نیاز چندانی به چانه‌زنی ندارد. همه می‌دانند تیمی که 18مسابقه پیاپی است گل می‌زند و می‌تواند آلمان را 4تایی کند، چه جایگاه فنی برجسته‌ای دارد. بنابراین بازی با ژاپن ساده نیست و هر ادعایی غیراز این، گواه بر ناآشنایی با بدیهیات فوتبال تلقی می‌شود. با این حال لازم هم نیست که از آن سوی بام بیفتیم. ژاپن «هیولا» نیست و نباید آن را تیمی بدانیم که تحت هیچ شرایطی شکست نمی‌خورد. اصلا چرا راه دور برویم؟ مگر در مسابقات همین دوره، عراقی‌ها با شایستگی فنی تمام موفق به شکست ژاپن نشدند؟ چرا تیم ملی ایران نتواند این کار را انجام بدهد؟ چه چیز این تیم از عراق کمتر است؟ از سوی دیگر عالم و آدم می‌دانند که خط دفاعی ضعیف پاشنه آشیل ژاپن به شمار می‌آید. با گذشت 4بازی از جام ملت‌های آسیا، این تیم هنوز نتوانسته کلین‌شیت داشته باشد و مثل مسابقه با بحرین حتی اگر رقیب توانایی گل زدن به آبی‌ها را نداشته باشد، خود آنها زحمتش را خواهند کشید! بنابراین با ارائه یک نمایش منطقی و هوشمندانه می‌توان از سد سامورایی‌ها گذشت و به نیمه‌نهایی رسید.

   خودتان را ثابت کنید
در نهایت اما بازی با ژاپن یک فرصت مهم برای این گروه از بازیکنان تیم ملی است که در آخرین گام‌های دوران حرفه‌ای‌شان، نشان بدهند آنطور که خود می‌گویند شایسته دریافت عنوان «نسل طلایی» هستند. تیم ایران در دوره این گروه از بازیکنان 2مرتبه به جام‌جهانی رسیده که واقعا کار مهمی نبوده و در همان مرحله گروهی هم حذف شده است. 2نوبت حذف از جام ملت‌های آسیا هم در کارنامه این گروه به ثبت رسیده که مرتبه دوم با شکست سنگین مقابل همین ژاپن بوده است. بنابراین آنها امروز، هم باید انتقام بگیرند و هم ثابت کنند چیزی از سامورایی‌ها کم ندارند. بدون یک کار بزرگ، هرگز نمی‌توان این تیم را نسلی متمایز در تاریخ فوتبال ایران دانست.

آزمون سردار
در غیاب مهدی طارمی، دوست صمیمی او باید نقش اول خط آتش تیم ملی باشد
سردار آزمون در جام ملت‌های آسیا نمایش‌های فوق‌العاده‌ای نداشته و هنوز در فرمی که از او انتظار می‌رود ظاهر نشده است. این بازیکن در جدال با سوریه هم خوب نبود و خیلی‌ها تصور می‌کنند یکی از آن 3بازیکن بزرگی که امیر قلعه‌نویی بدون ذکر نام از آنها انتقاد کرد، خود آزمون بوده است. با وجود اخراج مهدی طارمی از زمین، سردار بازی با سوریه را تمام نکرد و تعویض شد تا گمانه راضی نبودن کادر فنی از این بازیکن قوت بگیرد. با همه اینها اما سردار در بازی با ژاپن باید نسخه دیگری از خودش را ارائه کند. مهدی طارمی مثل همیشه جدال با سامورایی‌ها را از دست داده و در این شرایط طبیعتا نقش سایر مهاجمان تیم ملی پررنگ‌تر خواهد شد؛ جایی که سردار باید نشان بدهد بعد از سال‌ها حضور در فوتبال اروپا آنقدر تجربه و توانایی دارد که در چنین میدان بزرگی کار را برای تیم ملی در بیاورد.
اگر به یاد داشته باشید سردار 5سال پیش هم در بازی با ژاپن یک بخت خوب گلزنی را از دست داد؛ فرصتی که به ثمر ننشست تا بازی در ادامه سر و شکل دیگری پیدا کند و تیم ملی ایران در اثر آن اشتباه تاریخی و سهل‌انگاری مدافعان، دچار فروپاشی شود. این بار اما واقعا مجالی برای این قبیل فرصت‌سوزی‌ها وجود ندارد. با توجه به شواهد، حدس زده می‌شود نقشه اول تیم ملی در بازی با ژاپن مبتنی بر دفاع کردن و استفاده از ضد‌حملات باشد. بنابراین لاجرم فرصت‌های کمتری به‌دست خواهد آمد و هیچ بازیکنی نباید این معدود بخت‌ها را از دست بدهد. حتی در مقابل رقیبی مثل سوریه هم دیدیم که فرصت‌سوزی مهاجمان چه پیامدهای زیانباری به‌دنبال آورد و چیزی نمانده بود شاهد حذف تیم ملی باشیم. این یکی که دیگر ژاپن است و هر چقدر خط دفاعی ضعیفی داشته باشد، در خط حمله با کسی مدارا نمی‌کند.