گپ
داستانی از فردوسی روی صحنه تئاتر فجر
گفت‌وگو با محمد جهان‌پا کارگردان نمایش « رویای اسبی به نام شبرنگ»
شقایق عرفی نژاد؛ روزنامه‌نگار
یکی از نخستین نمایش‌های جشنواره امسال، نمایشی است از مشهد با اسم رویای اسبی به نام شبرنگ که در سالن اصلی تئاترشهر اجرا خواهد شد. این نمایش نوشته مهدی سیم‌ریز است که با کارگردانی محمد جهان‌پا اجرا می‌شود. نمایش پیش از این در مشهد اجرا شده و حالا در جشنواره در بخش مسابقه و همینطور هویت ملی روی صحنه می‌رود. با محمد جهان‌پا درباره این نمایش صحبت کرده ایم:
دوست دارید نمایش‌تان را چطور به مخاطب معرفی کنید؟
رویای اسبی به نام شبرنگ، داستان کیخسرو و دومین کار من براساس شاهنامه است. یکی از دلایل اصلی من برای اجرای این نمایش موضوع وطن‌دوستی است که در آن وجود دارد. به‌نظر من کیخسرو می‌تواند برای نوجوان و جوان امروزی الگوی خوبی باشد. کار ما اقتباس نیست و یک اجرای کاملا وفادارانه به داستان فردوسی محسوب می‌شود که در آن از کودکی تا نوجوانی کیخسرو را می‌بینیم. نمایش کاملا فرمالیستی و پر از فرم و موسیقی و رنگ است و 3نسل از بازیگران مشهد در آن حضور دارند.
این کار پیش از این در مشهد اجرا شده است؟
بله. این کار ۲۰شب در مشهد اجرا داشت و مورد استقبال تماشاگران هم قرار گرفت.
برای رسیدن به اجرای جشنواره چه مشکلاتی داشتید؟
این کار به‌دلیل اینکه ۴۰بازیگر دارد، نیاز به حمایت مالی داشت. اصولا اینطور نمایش‌ها برای دیده شدن نیاز به کمک مالی دارند. اگر این اتفاق نیفتد، دیده نمی‌شوند. تئاتر مدیوم کوچکی است و به همین دلیل نیاز به همراهی داریم. این همراهی هم صورت نمی‌گیرد مگر اینکه استقبال مردم و مسئولان را داشته باشد. مردم همیشه از نمایش‌هایی براساس داستان‌های شاهنامه استقبال کرده‌اند، ولی مسئولان باید همراهی خیلی بیشتری داشته باشند. برای این دست نمایش‌ها با تعداد بالای بازیگر و جلوه‌های ویژه حمایت مالی بسیار مهم است.
شما سال گذشته هم نمایش آهوان را در جشنواره داشتید. به‌نظرتان شرکت نمایش‌هایی از شهرهای مختلف، چه مزیتی را به جشنواره اضافه می‌کند؟
من اعتقاد دارم دیگر فاصله‌ای بین تئاتر تهران و شهرستان‌ها وجود ندارد؛ مگر در امکانات سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و کیفیت سالن؛ به همین دلیل این فاصله‌ها را قبول ندارم، ولی به هر حال جشنواره فجر ویترین تئاتر ایران است. اگر می‌خواهید تئاتر کشور را تحلیل کنید، باید کارها را در جشنواره ببینید و این را درنظر بگیرید که آیا رشدی در جریان تئاتر اتفاق افتاده یا خیر. بخش استان‌ها هم بخش محدودی از جشنواره است؛ ضمن اینکه تعداد زیادی از هنرمندان تئاتر در شهرستان‌ها علاقه‌ای به شرکت در هیچ جشنواره‌ای را ندارند و به شکل مستقل کار می‌کنند و اجرا می‌روند، اما با این وضع هم می‌توان وضعیت تئاتر ایران را تا حد زیادی در جشنواره مشاهده کرد.
پیش‌بینی‌تان از اجرایی که پیش رو داریددر جشنواره چیست؟
ما تمرین‌های زیادی پیش از این داشته‌ایم و بچه‌ها حاضر و قبراق هستند. ۴اجرا در جشنواره داریم که الان نمی‌توانم به شکل 100 درصد اجرایی را پیش‌بینی کنم. قشنگی تئاتر هم به همین است، اما امیدوارم از اجرای اول به بعد بچه‌ها خیلی مسلط‌ترپیش بروند.
در همینه زمینه :
