زهرا گیتی‌نژاد
خیر مدرسه‌ساز
اکنون کارهای خیرخواهانه خود را در مؤسسه مهرگیتی دنبال می‌کند. او نقطه عطف زندگی‌اش را از یک سفر می‌داند: «سال ۱۳۸۱به‌عنوان یکی از اعضای گروه آموزش جهانی برای بازدید از مدارس شهرستان میرجاوه به استان سیستان و بلوچستان رفتم. مدرسه‌ها در ناحیه صفر مرزی بودند. یکی از آنها، دبستان اقبال لاهوری بود. وقتی وارد کلاس شدم آنقدر تاریک بود که هیچ‌کس را ندیدم. کلاس درس دخمه اجاره‌ای بود که انتهای آن چند میز و نیمکت غیراستاندارد دیده می‌شد. معلم با بریده‌های چوب دسته‌های ده‌تایی و صدتایی درست کرده بود و روی طاقچه گذاشته و تعدادی کتاب غیردرسی را نیز با طناب اطراف کلاس آویزان کرده بود. نقشه ایران در یک طرف کلاس و سرگذشت اقبال لاهوری در طرف دیگر کلاس خودنمایی می‌کرد. گویا کلاس جان معلم بود. پس از بازگشت از سیستان و بلوچستان، در تهران به مدرسه‌ای که در آن تدریس می‌کردم رفتم. آن روز از بچه‌ها درس پرسیدم و عده‌ای درس خوانده بودند و عده‌ای هم جواب سؤال‌ها را نمی‌دانستند. برای بچه‌ها از وضعیت آن مدرسه روستایی در میرجاوه صحبت کردم. به آنها یادآور شدم، قدردان نعمت‌هایی که خداوند به آنها عطا کرده، باشند. فردای آن روز بچه‌ها که درباره دانش‌آموزان سیستانی با والدین خود صحبت کرده بودند، پیشنهاد همکاری و کمک به دوستان خود در روستا را داشتند. در نهایت با کمک والدین همین بچه‌ها، مدرسه‌ای استاندارد برای بچه‌های میرجاوه ساخته شد.»
تلاش برای رفع تبعیض و فقر فرهنگی
این چنین بنیان گروهی شکل گرفت که با هدف تحصیل کودکان ایران زمین در فضاهای استاندارد آموزشی، ساخت مدارس خیرسازرا در مناطق کمتربرخوردار کشور شروع کرد و پس از 9سال فعالیت با کسب مجوز از وزارت کشور به یک سازمان مردم‌نهاد به نام «مؤسسه خیریه مهرگیتی» تبدیل شد. این بانوی خیرمی‌گوید: «هدف من و دوستانم در مؤسسه، رفع تبعیض و فقر فرهنگی است. »
در همینه زمینه :
