فرمول خوشبختی خانواده از نگاه حاج احمد

«إنّ العاقِلَ نِصفُهُ احتِمالٌ و نِصفُهُ تَغافُلٌ». مرضیه مرسلی، عروس خانواده مرحوم حاج احمد کریمی اصفهانی، وقتی قرار است از پدرشوهرش صحبت کند این حدیث را به زبان می‌آورد و می‌گوید: «منش و روش حاج احمد مصداق واقعی این حدیث امام علی(ع) است؛ اینکه خردمند، نصفش تحمل و بردباری است و نصف دیگرش نادیده گرفتن.» همه فعالیت‌های ایشان متکی به صبر و بردباری بود و گاهی نیز با نادیده‌ گرفتن، مسئله را جمع می‌کردند. همین رفتارشان باعث شده بود درمیان نوه‌ها جایگاه ویژه‌ای داشته باشند. بسیار به فرزندآوری و فرزندپروری اهمیت می‌دادند. اگر زمانی یکی از اعضای خانواده به فرزند کمتر راضی می‌شد و از تعداد زیاد فرزند می‌ترسید، ایشان تذکر می‌دادند که خوشبختی یک خانواده به تعداد فرزندان آن است؛ هرچه تعداد اولاد بیشتر باشد، سلامت و شادابی خانه بیشتر خواهد بود. با تولد هر نوه خوشحالی خاصی داشتند و ما را برای فرزندآوری تشویق می‌کردند. هدایای خاصی هم درنظر می‌گرفتند. مرحوم کریمی 20نوه داشتند و آخرین نوه‌شان هنوز به دنیا نیامده است. مرضیه مرسلی می‌گوید: «ارتباط او با نوه‌ها بسیار صمیمی و قابل‌تأمل بود. همه او را پدرجان صدا می‌زدند و قلبا برایش احترام خاصی قائل بودند. نوه‌ها بیشترین مشورت در زندگی را از پدربزرگشان می‌گرفتند. الگویی عملی بودند؛ همیشه می‌گفتند که خودمان باید کار درست را عملاً انجام دهیم تا در خانه موردتوجه قرار بگیرد و دیده شود. برای همین نوه‌ها، عروس‌ها و دامادها وقتی اخلاق و منش ایشان را می‌دیدند، همانندسازی می‌کردند.»
عروس خانواده در ادامه از جمع‌گرایی مرحوم کریمی صحبت می‌کند: «یکی از رفتارهای خاص ایشان این بود که اصلاً از شلوغی گریزان نبودند، حتی موقع استراحت که همه دوست دارند جای آرامی پیدا کنند، او می‌آمد  وسط شلوغی و سروصدای بچه‌ها استراحت می‌کرد. می‌گفتند من توی سروصدا راحت‌ترم. بچه‌ها و نوه‌ها آزاد بودند. هیچ محدودیتی برای نوه‌ها قائل نبود. از شلوغی هم نه ناراحت می‌شدند و نه عصبانی. ایشان به پهن شدن سفره‌های بلندبالای خانوادگی علاقه داشتند. شنیدم که درهمان روزهای اول ازدواج به همسرشان می‌گفتند دوست دارند دور یک سفره بلندبالا بنشینند که فرزندان و نوه‌هایشان دور تا دور آن باشند. همین خصوصیت باعث شده بود تا همه اعضای خانواده به بهانه‌های مختلف در خانه ایشان دورهم جمع ‌شویم و سفره‌ خانه‌شان همیشه بابرکت و شلوغ باشد.»