خداحافظ خاتون

لیلی خرسند

دوباره بم و دوباره غم، دوباره حادثه و عزا. انگار خوشی به مردم این شهر نیامده. بغض پشت بغض. در این 20سالی که از آن زلزله شوم می‌گذرد، فوتبال تنها دلخوشی‌شان بود و حالا فوتبال، آنها را به عزای دیگری نشانده. 20سال پیش 12دختر فوتبالیست این شهر زیر آوارها بی‌جان شدند و حالا 2روز قبل از اینکه مردم به یاد عزیزان ازدست‌رفته‌شان دور هم جمع شوند و یادشان را زنده نگه دارند، سنگینی مرگ دیگری را باید به دوش بکشند. دیروز صبح بود که همه از اتفاق تلخ باخبر شدند؛ ملیکا محمدی، هافبک تیم خاتون در تصادف رانندگی جانش را از دست داد. فقط همین نبود؛ زهرا خواجوی و بهناز طاهرخانی بازیکنان دیگر تیم هم در این ماشین مرگ بودند و با اینکه جان سالم به در بردند، اما هنوز وضعیتشان نگران‌کننده است.
زلزله که آمد، بم تیم فوتسال زنان داشت و تقریبا از این تیم چیزی نماند. مرضیه جعفری تنها راه زنده‌ماندن زنده‌ها را زنده‌کردن دوباره تیم می‌دانست. روی آوارهای شهر، زمینی را سبز و دختران را دوباره وارد میدان کرد. تیمش پرافتخارترین تیم شد. در این چند سال بم بود و فوتبال زنانش. جشن‌های قهرمانی هر‌ساله تیم، تنها محل خوشی مردم بود اما حالا آنها چطور می‌توانند روی سکوهای ورزشگاه فجر برای گل‌های دخترانشان کل بکشند؟ اصلا دیگر توانی برای جعفری مانده که دوباره تیم را روپا کند؟ اویی که بعد از مرگ پسرش، تنها به‌خاطر او و قولی که برای قهرمان‌کردن تیم داده بود، روی نیمکت نشست.
ملیکا؛ مهره‌ای که بهترین بازیکن دفاعی تیم بود و حتی لقب صخره را به او داده بودند. او خلاف مسیر را رفته بود. همه بازیکنان آرزوی این را دارند که روزی پایشان به اروپا باز شود و در هر تیمی که شده بازی کنند، اما ملیکا 15ساله بود که تصمیم گرفت خانواده‌اش را ترک کند و راهی ایران شود. او اصالت شیرازی داشت اما در آمریکا بزرگ شده ‌و آنجا فوتبال را یاد گرفته بود اما ترجیح داد پیراهن تیم ملی ایران را بپوشد و در لیگ ایران بازی کند. در 8سالی که در ایران بود، یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی بود. آخرین بازی او با تیم ملی هم همین چند‌ماه پیش برگزار شد؛ در مقدماتی بازی‌های المپیک پاریس و مقابل استرالیا و آن بازی آخرین دیدار او با خانواده‌‌اش بود. در آن بازی خانواده ملیکا به استرالیا رفته بودند تا دخترشان را ببینند. حالا آنها راه ایران را در پیش گرفته‌اند و برای خداحافظی با او به شیراز می‌روند. قرار است ملیکا در شیراز به خاک سپرده شود؛ در سرزمین اجدادی.
 حال 2نفر دیگر خیلی خوب نیست. زهرا خواجوی -دروازه‌بان تیم- شکستگی لگن دارد و بهناز طاهرخانی هم که به سرش ضربه سنگین خورده. آنها تا چند ساعت بعد از تصادف بیهوش بودند و روزهای آینده مشخص می‌شود که وضعیتشان چقدر حاد است؛ می‌توانند دوباره فوتبال بازی کنند یا نه. بهناز تا عصر دیروز در کمای خفیف بود اما خواجوی به بخش منتقل شد.
روایت‌ها درباره تصادف متفاوت است. ساعت‌های بعد از تصادف گفته شد این 3نفر بعد از بازی روز جمعه همراه تیم به بم بازنگشتند. آخرین بازی آنها در اصفهان و مقابل سپاهان برگزار شد. بعد از برد 3بر صفر، آنها ترجیح دادند یک روز بیشتر در اصفهان بمانند. ملیکا فصل قبل برای سپاهان بازی کرده بود و برای بودن در این شهر یک روز از تیم مرخصی گرفته بود. 2نفر دیگر هم او را همراهی کردند. آنها برای بازگشت به بم از تاکسی اینترنتی استفاده کردند و راننده به‌خاطر خواب‌آلودگی باعث واژگونی خودرو شده بود. اما عصر ایمان فرزین، قائم مقام باشگاه خاتون بم گفت که آنها برای شامی که دعوت بودند، هتل تیم را ترک کرده بودند و موقع بازگشت از مهمانی تصادف کردند و این در حالی بوده که فقط 10دقیقه در مسیر بودند.
بمی‌ها باز هم غم دارند اما آنها می‌دانند که دوباره چطور روی پاهایشان بایستند، غم را در دلشان نگه دارند و لبخند را هرچند تلخ روی لبانشان بنشانند. آنها در لیگ صدرنشین هستند و حالا به‌خاطر ملیکا هم که شده، به‌خاطر زهرا و بهناز دوباره به قهرمانی فکر می‌کنند. آنها با فوتبال زندگی می‌کنند و زنده می‌مانند. فعلا باید اشک‌ها را پاک کرد.

  سکوت
بعد از حادثه دیروز بازی‌های لیگ فوتبال زنان یک هفته تعطیل شد. مردان هم بازی‌های لیگ را با یک دقیقه سکوت آغاز کردند. در بازی پرسپولیس و شمس‌آذر هم زنان تماشاگر برای چند دقیقه ملیکا را تشویق کردند.