والدینی که سلول‌های مغزی کودک‌شان را به فنا می‌دهند

یکتا فراهانی

تحقیقات نشان می‌دهد در دنیای امروز بسیاری از کودکان در معرض پرخاشگری کلامی والدین قرار می‌گیرند و این موضوع با توجه به مشکلات زیاد مادرها و پدرها و افزایش میزان افسردگی، اضطراب، ازهم‌گسستگی‌های خانوادگی و مصرف مواد‌ مخدر شایع و رایج است. همچنین افرادی که در دوران کودکی، پرخاشگری کلامی مادر را تجربه کرده‌اند، 3 برابر بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات شخصیت مرزی، خودشیفته، وسواسی-اجباری و پارانوئید در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی قرار دارند. مهناز کهریزه، روان‌شناس درباره تأثیرات پرخاشگری والدین بر کودکان و رفتارهای جایگزین برای جبران این خشونت‌ها به چند نکته
مهم اشاره می‌کند.

اعمال پرخاشگری و خشونت بر کودکان فقط شامل خشونت فیزیکی نیست و می‌تواند خشونت‌های کلامی و بدخلقی‌ها و بی‌حوصله بودن والدین را هم دربربگیرد. این در حالی است که حتی سطوح بالای قرار گرفتن کودکان در معرض محبت‌های کلامی هم نمی‌تواند تأثیرات پرخاشگری همان والدین را کاهش دهد.
شما نمی‌توانید هرگونه می‌خواهید با فرزندتان رفتار کنید و بعد درصدد جبران رفتارهای خشن و نادرست خود برآیید. یافته‌ها نشان می‌دهد تمسخر، تحقیر و توهین را نمی‌توان به راحتی با تمجید و گرمی از سوی یکی از والدین خنثی کرد چون همه این موارد تأثیرات مخرب خود را بر کودکان خواهد گذاشت.
در یک بررسی آموزنده، پژوهشگری به نام سابرینا سافرن از دانشگاه مونترال آمریکا با همکاری تیم پژوهشی دانشگاه‌های استنفورد و دوبلین به‌دنبال آن بودند که تأثیر سختگیری والدین چه اثراتی می‌تواند روی مغز بچه‌ها داشته باشد. به‌عبارت دیگر آنها می‌خواستند نتیجه رفتار پدر و مادر سختگیر را که دائم درحال داد و بیداد و کتک‌کاری با بچه‌های‌شان هستند بر مغز کودکان مشاهده کنند. نتایج این پژوهش‌ نشان می‌داد، داد و بیدادهای زیاد، کتک‌کاری، عصبانی‌شدن‌های مکرر و به‌طور کلی
حرص و جوش، استرس و وارد کردن اضطراب درونی خود به بچه‌های بی‌گناه از سوی پدر و مادرهای سختگیر باعث کوچک شدن ماده خاکستری بخش پیش‌پیشانی (prefrontalcotex) و آمیگدالای (amygdala) مغز می‌شود.
هر داد و بیدادی که والدین بر سر بچه‌ها می‌زنند، مجموعه‌ای از سلول‌ها را در ناحیه مهم مغز که در آینده قرار است به حل چالش‌ها کمک کند، به فنا می‌دهد.