شهدایی از جنس رسانه

الناز عباسیان- دبیر پایداری

با تمام تلخی و ناخوشایندی جنگ، این پدیده شوم در گوشه و کنار جهان، هر روز در حال اتفاق است و میزان کشته‌ها و ویرانی‌هایش در صدر اخبار روز دنیاست. حرف از اخبار شد؛ اخباری که باید از دل جنگ مخابره شود. درست زمانی که همه آدم‌های غیرنظامی تلاش می‌کنند از مهلکه جنگ خانمانسوز جان‌شان را حفظ کرده و به جایی امن پناه ببرند، گروهی در خلاف مسیر آنها، دوربین و میکروفن به‌دست به دل آتش می‌زنند. گروهی که به‌عنوان اصحاب رسانه، آگاهانه جان شیرین‌شان را در معرض خطر می‌اندازند تا راویان جنگ باشند.
 با وجود برخی سوء‌استفاده‌ها از رسانه‌ها، نقش پررنگ و غیرقابل‌ انکار اصحاب رسانه در انعکاس اخبار جنگ و رویدادهای آن برکسی پوشیده نیست. این اصحاب رسانه‌اند که در بازتاب حوادث جنگ با تکیه بر «شفاف‌سازی‌» و «غبارروبی» از اطلاعات دستکاری شده مربوط به جنگ پیشگام هستند تا تأثیر مخرب و منفی جنگ و خشونت در زندگی بشر را به تمام دنیا مخابره کنند. در این میان دولتمردانی هستند که برای مقابله با روشنگری و آگاهی‌بخشی از جنایات جنگی‌شان، چاره‌ای جز خاموش کردن صدای خبرنگاران ندارند.
شمار خبرنگارانی که هنگام پوشش نسل‌کشی و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، از هفتم اکتبر تاکنون، به شهادت رسیده‌اند در تاریخ وحشی‌گری این رژیم بی‌سابقه است. متأسفانه خبرنگاران، عکاسان  و اهالی رسانه که برای پوشش درد و رنج و حجم جنایات صهیونیست‌ها برای جهانیان در وسط معرکه جنگ غزه حضور داشتند خود نیز هدف وحشی‌گری این رژیم قرار گرفتند.
در چنین شرایطی بی‌تفاوتی ما خبرنگاران در رسانه‌های مختلف نسبت به این جنایات علیه اصحاب رسانه، خلاف اخلاق و منش شغلی‌مان است. سکوت بر هیچ‌کس به‌ویژه ما اهالی رسانه که تریبون‌های مختلف در دست داریم جایز نیست و باید در حد توان برای انعکاس جنایات وحشیانه رژیم غاصب علیه همکاران خود اقدام کنیم. به تازگی همایشی با عنوان «زیتون سرخ» به یاد این شهدا با همکاری مجمع نویسندگان و روزنامه‌نگاران حوزه مقاومت و وزارت ارشاد برگزار شد که می‌تواند شروعی برای کنشگری در این زمینه باشد. بر ماست که شکایت‌مان را از عاملان جنایت، به‌ویژه در به شهادت رساندن خبرنگاران، به‌رغم اینکه امیدی به مجامع بین‌المللی و حقوق بشر نداریم، پیگیری کنیم.