میراث خوش‌نقش‌و‌نگار
کارخانه تولید کاشی‌های هفت‌رنگ «خاک‌نگار مقدم» یکی از نخستین کارخانه‌های پرآوازه تهران قدیم بود. اما اینکه چطور کارگاه کوچک مرحوم حاج حسین خاک‌نگار مقدم در خیابان سپه تبدیل به کارخانه بزرگی شد، حکایت خواندنی و جالبی دارد. کار با کاشی و خاک و رنگ و نقش در خانواده خاک‌نگار موروثی بود و نام خانوادگی آنها هم برگرفته از همین پیشینه است. استاد حسین، مؤسس اولیه کارگاه، سال1263 خورشیدی متولد شد. پیشه پدرش رنگ‌آمیزی روی گچ‌بری‌های برجسته بود و به واسطه همین هنر به لندی‌کار، معروف. حسین هنر نقاشی روی کاشی و کاشی‌کاری و گچ‌کاری را با شاگردی در محضر پدر آموخت، اما دست تقدیر پدر را خیلی زود از خانواده گرفت و حسین 14ساله سرپرست مادر و برادر کوچک‌تر شد. حسین به واسطه هنری که از پدر فراگرفته و مهارتش با رنگ و قلم‌مو روی کاشی، خیلی زود میان استاد‌کاران کاشی‌کاری شهرت پیدا کرد و همه برای داشتن چنین شاگردی رقابت می‌کردند. حسین با توجه به تبحری که داشت در 18سالگی در خیابان سپه کارگاه کاشی‌کاری‌اش را با تولید کاشی‌های هفت‌رنگ راه‌اندازی کرد. نمونه کار او بر سردر باغ ملی یکی از آثار ماندگار تهران آن روزگار است. ابراهیم و عباس، پسران استاد حسین، از پیروان حرفه و مهارت پدر، چه در طول سال‌های حیات و چه بعد از مرگ او بودند و اندیشه تولید بیشتر را در صنعت کاشی‌سازی دنبال می‌کردند. این 2 پسر علاوه بر پیگیری هنر پدر، به مرور به فکر توسعه کارگاه کوچک خیابان سپه افتادند و این بار کارخانه را به خارج از شهر و خیابان هلال احمر امروزی منتقل کردند تا در محیطی 3500 مترمربعی با 70 کارگر پیش ببرند و محصولات دیگری هم در کنار کاشی تولید کنند. سال1322 و در بحبوحه جنگ جهانی دوم، امکان واردات ظروف سفالی و چینی وجود نداشت و چنین شد که تولید ظروف چینی با چرخ سفالگری و بعدها با قالب گچی در کارخانه بسیار مورد استقبال قرار گرفت. زمان گذشت و در سال1342 فرزندان عباس هم برای ادامه راه پدران خود به مجموعه کارخانه کاشی‌کاری خاک‌نگار مقدم اضافه شدند و هرکدام مسئولیتی به‌عهده گرفتند و مهم‌ترین هدف نسل سوم این خانواده ادامه راه گذشتگان و ترویج استفاده از نقش‌های سنتی و مدرن در نماهای ساختمان است.
