روانشناسی فرزندخواندگی به ما چه می‌گوید؟

فرزندپذیری یک یا چند کودک غیرزیستی از مهم‌ترین و اثرگذارترین شیوه‌های حمایت از کودکان بدسرپرست یا بی‌سرپرست است. حمایت از کودکانی که به هر دلیل از کانون گرم و امن خانواده زیستی خود محروم مانده‌اند.  شیرین توانا روانشناس کودک در این رابطه می‌گوید: «با توجه به افزایش درخواست و تشکیل پرونده برای پذیرش فرزندخوانده لازم است افراد متقاضی با در نظر گرفتن مبانی خاصی از روانشناسی موسوم به روانشناسی فرزندخواندگی‌ به ایجاد روابط سالم و سازنده میان خود و فرزندخواندگان بپردازند. نخست اینکه گذشته فرزندخوانده را با وسواس، زیر و رو نکنید. او با گذشته‌ای که داشته و اساسا غیراختیاری نیز بوده، می‌تواند فردی متفاوت با توجه به شیوه‌های تعلیم و تربیت شما باشد. واضح و روشن در مورد فرزندخواندگی با او البته متناسب با سنش صحبت کنید. همه ابعاد آن را شرح دهید و در عین حال به او اطمینان دهید که به‌عنوان والدین غیرزیستی تلاش و آرزوهای‌تان را در جهت پرورش و تعالی او به‌کار خواهید بست. در کوتاه‌ترین زمان ممکن مختصات شخصیتی او را شناسایی کنید تا با پیش‌بینی‌های بهتر بتوانید، مناسب‌ترین واکنش را در برابر عواطف، افکار و احساسات او داشته باشید.» توانا می‌افزاید:«پیش از آن که نقش والد را برای او ایفا کنید؛ به‌عنوان صمیمی‌ترین دوستش با او در همه حال همراه و همدل باشید. از نظر عاطفی در دسترس باشید. از بروز ناگهانی و هیجانی برخی احساسات و بیان جملاتی مانند «تو مادر یا پدر واقعی من نیستی» ناراحت و دل‌شکسته نشوید. در شبکه‌‌سازی دوستان کمکش کنید تا مناسب‌ترین دوستان در کنارش قرار بگیرند. در هدف‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و بلندمدتش، اشتراک داشته باشید. هنگام صحبت در مورد گذشته و خانواده بیولوژیک او هیچ‌گاه از کلمات تحقیرآمیز، ناامیدکننده و سیاه استفاده نکنید و هر زمان که او نیاز به صحبت در مورد گذشته‌اش داشت، برایش وقت بگذارید، حتی اگر این هم‌صحبتی به روال تکراری و کلیشه‌ای پیش برود.» این روانشناس در پایان تأکید می‌کند: «برای عبور موفقیت‌آمیز از این‌ گذار سعی کنید همواره از توصیه‌ها و راهنمایی‌های یک متخصص و روانشناس در این حوزه بهره‌مند شوید و همچنین از تجربیات مختلف سایر خانواده‌های فرزندپذیر برای مواجهه درست با چالش‌های پیش‌رو استفاده کنید.»