کشف دورترین در پرتو ایکس

اخترشناسان با ترکیبی از اطلاعات به‌دست آمده از «رصدخانه پرتو ایکس چاندرا» و «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، دورترین سیاه‌چاله‌ را در پرتو ایکس کشف کردند. به گزارش ناسا، این سیاه‌چاله که پیش‌تر هرگز مشاهده نشده بود، در مراحل نخستین رشد قرار دارد و در این دوره، جرم آن مشابه کهکشان میزبان است. این گروه توانسته‌اند نشانه‌ای از یک سیاه‌چاله درحال رشد را ۴۷۰میلیون سال پس از انفجار بزرگ پیدا کنند. نکته مهم اینجاست که داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب مشخص کرد که کهکشان بسیار دورتر از خوشه و در فاصله 2/13میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد. بیش از 2 هفته مشاهده با چاندرا، وجود گاز شدید و فوق‌گرم و پرتو ایکس را در این کهکشان نشان داد که علامتی برای وجود یک سیاه‌چاله بزرگ درحال رشد محسوب می‌شود. نور کهکشان و پرتوهای ایکس در اطراف سیاه‌چاله بزرگ آن توسط ماده مداخله‌گر در آبل۲۷۴۴ به‌دلیل همگرایی گرانشی تقریبا 4برابر می‌شوند، سیگنال مادون قرمز شناسایی‌شده توسط وب را تقویت می‌کنند و به چاندرا این امکان را می‌دهند تا منبع کم‌نور پرتو ایکس را شناسایی کند. محدودیت‌های فیزیکی در مورد سرعت رشد سیاه‌چاله‌ها پس از تشکیل‌شدن وجود دارد، اما سیاه‌چاله‌هایی که پرجرم‌تر متولد می‌شوند، آغاز مطلوبی دارند؛ درست مثل کاشت نهالی که رشد آن برای تبدیل‌شدن به درخت به زمان کمتری در مقابل با رشد از یک دانه است. براساس درخشندگی و انرژی پرتو ایکس این سیاه‌چاله، جرم آن بین ۱۰ تا ۱۰۰میلیون خورشید تخمین زده شده است. این محدوده جرمی مشابه همه ستارگان موجود در کهکشان محل زندگی آن است و در تضاد کامل با سیاه‌چاله‌های مرکز کهکشان‌های جهان مجاور به‌شمار می‌رود که معمولا تنها حدود یک دهم درصد از جرم ستاره‌های کهکشان میزبان آنها را شامل می‌شود.
جرم بزرگ سیاه‌چاله در سنین جوانی، به‌علاوه مقدار پرتو ایکس که تولید می‌کند و روشنایی کهکشان که توسط جیمز وب شناسایی شده است، همگی با پیش‌بینی‌های نظری مطابقت دارند که در سال۲۰۱۷ توسط «پریاموادا ناتاراجان» پژوهشگر «دانشگاه ییل» ارائه شد. این پیش‌بینی‌ها در مورد سیاه‌چاله بسیار بزرگی بودند که مستقیما از فروپاشی ابر بزرگ گازی تشکیل شده است.
پژوهشگران قصد دارند از این شواهد و نتایج دیگری که داده‌های جیمز وب و تلسکوپ‌های دیگر در آنها ترکیب می‌شوند، برای ترسیم کردن تصویر بزرگ‌تری از کیهان اولیه استفاده کنند.
«تلسکوپ فضایی هابل» پیش‌تر نشان داده بود که نور کهکشان‌های دور توسط ماده در خوشه کهکشانی مداخله‌گر تشدید می‌شود. یافته‌های هابل، بخشی از انگیزه رصدهای جیمز وب و چاندرا را که در این پژوهش توضیح داده شده است، فراهم می‌کند.