گفتوگو
قرار نیست فقط فیلم‌های‌کمدی ساخته شود
گفتوگو با سیدجواد هاشمی بازیگر سریال « زخم‌کاری»
پریسا نوری-روزنامه‌نگار
از بازیگران پرکار سینما و تلویزیون است که بیش از 3دهه در ژانرهای مختلف اجتماعی، کمدی، تاریخی و دفاع‌مقدس ایفای نقش کرده، اما این فقط یک وجه زندگی حرفهای سیدجواد هاشمی است. او سال‌هاست در قامت تهیه‌کننده، نویسنده و کارگردان نقش پررنگی در سینمای کودک و نوجوان کشورمان داشته است. به بهانه حضور در مجموعه زخم‌کاری2 و ساخت قسمت دوم شهر گربه‌ها با این هنرمند گفتوگو کرده‌ایم.
شنیده‌ایم این روزها مشغول ساخت فیلم «شهر گربه‌های 2» هستید. این کار در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
این پروژه در مرحله اصلاح رنگ و صداگذاری و تقریبا آماده اکران است.
پس به‌زودی شهر گربه‌های 2 را در سینما می‌بینیم؟
نه به این زودی‌ها. به‌دنبال اکران مناسب برای بازگشت حداقلی سرمایه هستم؛ چون همانطور که می‌دانید کارهای فانتزی مثل شهر گربه‌ها بسیار پرهزینه هستند.
این بازگشت سرمایه در پروژه شهر گربه‌های یک رخ داد؟
نه متأسفانه. به دلایلی ازجمله پخش نشدن تیزر از تلویزیون، حذف و اصلاح ترانه‌های فیلم و... سرمایه‌‌اش را بازنگرداند؛ با اینکه جزو چند فیلم پرفروش سال1400 بود. برای ساخت شهر گربه‌های2، سال99 خانه‌ام را 500میلیون تومان فروختم؛ درحالی‌که الان همان خانه چند میلیارد قیمت دارد، اما در نهایت این فیلم 2میلیارد می‌خواهد فروش کند. با این وضعیت دیگر نمی‌توانم فیلم بسازم.
پس کلا اوضاع فروش فیلم در سینما چنگی به دل نمی‌زند؟
بله، دقیقا همینطور است. فیلم جزیره فضایی هم که جزو 10فیلم پرفروش سال1401 بود، نتوانست پولش را برگرداند.
اما فیلم فسیل که شما هم در آن بازی کرده‌اید، نزدیک به 300میلیارد تومان فروش داشته و همچنان رکورددار است.
بله، چون مردم دنبال خندیدن هستند و می‌خواهند اوقات‌فراغت‌شان را به تفریح بگذرانند؛ پس فیلم‌های کمدی را دوست دارند. فسیل یک فیلم کمدی خوب است که از ظرفیت‌های کمدی در سینما حداکثر استفاده را کرده. حالا دوستان سعی کردند کمتر در آن دخالت کنند. اما قرار نیست که فقط فیلم کمدی ساخته شود. بسیاری از کسانی که به سینما نمی‌روند، فیلم‌هایی مثل فسیل را دوست ندارند، می‌خواهند یک فیلم اجتماعی ببینند که حتی پا به پایش گریه کنند و تخلیه شوند؛ پس باید برای همه سلایق فیلم خوب ساخته شود و اگر سیاستگذاران سختگیری در ممیزی را کم کنند، این اتفاق می‌افتد.
در چند سال اخیر 7فیلم در ژانر کودک و نوجوان ساخته‌اید. چرا به این ژانر علاقه‌مند شده‌اید؟
ما در این ژانر به‌شدت با کمبود مواجهیم. بدون اغراق می‌گویم فیلمسازان ما باید در سال حداقل 100فیلم کودک و نوجوان بسازند؛ یعنی هر 3روز یک فیلم کودک باید تولید شود، اما دلمان خوش است که سالی 10فیلم کودک داریم و هر 3ماه یکی از آنها را اکران می‌کنیم.
بپردازیم به سیدجواد هاشمی بازیگر که این روزها به‌شدت پرکار است؛ چه در سینما، چه سریال‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی.
الان چون 3سال است که فیلم جدیدی نساخته‌ام، پیشنهادهای بازیگری را قبول کردم وگرنه همیشه پیشنهاد بازیگری داشتم و رد می‌کردم، اما از آنجایی که زندگی و فیلمسازی خرج دارد، باید بازی کنم.
در فیلم‌های کمدی و جدی بازی کرده‌اید. اولویت‌تان کدام است؟
در کارهای کمدی هم جدی بازی کرده‌ام. اگر به فیلم‌هایی مثل اخراجی‌ها و فسیل دقت کرده باشید، شخصیتی که بازی کرده‌ام کاملا جدی بوده؛ چون در کنار یک شخصیت کمیک باید یک آدم جدی وجود داشته باشد که آن شخصیت کمیک، برجسته شود؛ درست مثل شخصیت جدی‌ای که در کنار هارولد لوید یا چارلی‌‌چاپلین قرار می‌‌گیرد تا آنها برجسته شوند. اما از نظر ژانر برایم فرق نمی‌کند؛ هم کمدی و هم جدی را دوست دارم.
پیش آمده از بازی در نقشی پشیمان شوید؟
بله، خیلی وقت‌ها پیش آمده نقشی که بازی کرده‌ام را دوست نداشته‌ام، ولی هیچ‌وقت به زبان نمی‌آورم؛ چون مثل این است که آدم بدِ بچه‌اش را بگوید.
کدام نقشتان را بیشتر دوست داشتید؟
بازی در نقش شهید احمد کشوری در مجموعه تلویزیونی سیمرغ را بیشتر از همه دوست داشتم. در فیلم‌های سینمایی هم افق را به‌خاطر اقبال مردم بیشتر می‌پسندم و اخراجی‌ها را هم به‌دلیل اینکه مورد علاقه مردم بود، دوست دارم.
کدام نقشتان بیشتر به شخصیت سیدجواد هاشمی شباهت داشته است؟
بیشتر از همه در اخراجی‌ها شبیه شخصیت واقعی‌ام هستم؛ آدمی که به‌خاطر اشتباه بچه‌ها خودش را تنبیه کرد و بشین و پاشو رفت. این نقش را به‌خاطر تفاوتش دوست دارم؛ اینکه آدم جایی قرار گیرد که از خودش بگذرد، ولی بتواند هدایت کند. در زندگی واقعی هم به‌خاطر حمایت از یک‌سری آدم‌ها بارها و مکرر مورد عتاب و خطاب قرار گرفته و حتی تهدید به ممنوع‌الکاری و ممنوع‌التصویری شدم.
این روزها خیلی‌ها سریال زخم‌کاری را دنبال می‌کنند و شما هم جزو نقش‌های اصلی قصه هستید، اما این سریال برخلاف سری اول، انتظار مخاطبان را برآورده نکرد. چرا؟
من یک چیزی را به شما خیلی قاطع عرض کنم؛ در همه جای دنیا فصل یک فیلم‌ها و سریال‌ها از فصل دوم‌شان بهترند؛ چون در فصل‌یک آفرینش می‌بینید؛ پدیده‌ای که در آن شخصیت‌ها آفریده می‌شوند و رشد می‌کنند و شما با رشد و تعالی آنها زندگی می‌کنید. فصل یک زخم کاری هم به‌خاطر آفرینش یک قصه و طرح، جذاب‌تر است؛ البته اینکه در بحث فنی آقای مهدویان موفق‌تر بوده یا خیر را اجازه بدهید من حرفی درباره‌اش نزنم؛ چون در نهایت مردم مهم‌ترین داوران آثار هنری هستند.
کدام وجه از زندگی هنری‌تان را بیشتر دوست دارید؛ بازیگری، کارگردانی یا تهیه‌کنندگی؟
عاشق نویسندگی هستم. با اینکه نوشته‌هایم جزو ضعیف‌ترین بخش کارهایم است، اما از نویسندگی بسیار لذت می‌برم؛ اول نویسندگی را دوست دارم، بعد کارگردانی و در مرحله آخر بازیگری و تهیه‌کنندگی. درواقع بازیگری می‌کنم که پول دربیاورم و بتوانم کارهای خودم را بنویسم و بسازم. معتقدم نویسنده خلق می‌کند و کارگردان پرورش می‌دهد؛ حالا بماند که در ایران مثل همه جای دنیا، نویسنده معمولا مظلوم واقع می‌شود.
خوشحالم که در « عشق کوفی» بازی کردم
هاشمی، دلیل پیوستن به بازیگران عشق کوفی را وجود تیم حرفهای، کارگردانی قوی و قصه جذاب این سریال عنوان کرده و می‌گوید: «با اینکه از جزئیات زندگی این شخصیت تاریخی و مذهبی اطلاع داشتم، اما بلافاصله پیشنهاد بازی در این نقش را نپذیرفتم؛ چون باید نقش یک پیرمرد بالای ۸۰سال را بازی می‌کردم که قاعدتا نیاز به یک گریم سنگین داشت و هر کسی هم قبول نخواهد کرد بیش از ۴ساعت زیر گریم باشد، اما احساس کردم این نقشی است که می‌تواند ماندگار شود و آن را قبول کردم و حالا خوشحالم که در این سریال بازی کرده‌ام.»
