معماری تهران را دریابیم

شهرام عبدلی| بازیگر سینما و تلویزیون:

بزرگ‌تریــن ویژگــی تهـران کوچه‌پسکوچه‌های زیبایی است که هنوز مرا با خود به دوران کودکی و نوجوانی‌ام می‌برد. هنگام عبور از کوچه‌های قدیمی تهران لذت خاصی به من دست می‌دهد و بخش قابل توجهی از خاطراتم زنده می‌شود. کوچه‌پسکوچه‌های تهران برایم یعنی خیابان سیروس، بازار، شاپور و... که در این راسته قرار دارند.

البته این مناطق با گذر زمان درگیر ساخت‌وساز و دستخوش تغییر شده‌اند. معماری تهران در نقاط مختلف شهر به اشکال گوناگون وجود دارد و غیر از بافت قدیمی‌ای که به آن اشاره کردم و برای تهرانی‌ها خاطره‌انگیز است، هر نوع نابسامانی و بی‌نظمی‌ای در آن دیده می‌شود. هرکسی از تهران عبور کند می‌تواند معماری عربی، اسلامی، فرانسوی و آلمانی را در کنار هم ببیند بدون اینکه نظارت خاصی روی این نوع معماری وجود داشته باشد. تهران این روزها دیگر هویت خود را به لحاظ معماری از دست داده و هویت معماری و زیبایی‌شناسی خاصی ندارد.

حس زیبایی‌شناختی یک هنرمند در این شهر بیدار نمی‌شود برای اینکه یک پیام و یک نشانه را به ذهن متبادر نمی‌کند. باید المان‌های معماری تهران را در خیابان‌هایی مانند سیروس، کوچه‌پسکوچه‌های بازار و میدان شاپور بررسی کرد تا به اجماعی از هویت تهران رسید. تهران می‌تواند زبانزد و در خاورمیانه «خاص» باشد اما در حال حاضر آشفتگی‌ای در معماری این شهر وجود دارد که رد پای هر مدیری در آن وجود دارد؛ هر مدیری که پس از مدتی تصدی‌گری پست خود را واگذار یا در برخی موارد با اختلاس خداحافظی می‌کند. مخلص کلام اینکه تهران باید تهران باشد نه تلفیقی از شهرهای عربی، فرانسوی و آلمانی. باید معماری اصیل تهران را دریابیم. موضوعی که دهه‌هاست فراموش شده است.