شور آبی

بهروز رسایلی

یک برد 3‌امتیازی دیگر برای استقلال جواد نکونام؛ او حالا با 18‌امتیاز از 7‌بازی، بهترین شروع تاریخ باشگاه در لیگ برتر را رقم زده است، اتفاقی که با توجه به بضاعت انسانی آبی‌ها و نیز مشکلات و حواشی این باشگاه، رقم خوردن آن دور از ذهن به‌نظر می‌رسید. با این همه اما استقلال تا اینجا خوب پیش رفته و خودش را در قواره مدعیان مطرح کرده است. آنها از ناحیه این پیروزی‌ها اعتمادبه‌نفسی به‌دست آورده‌اند که قطعا در ادامه مسیر به سودشان عمل خواهد کرد. حالا استقلال باور کرده که می‌تواند ببرد و جلو برود، این عالی است. با این همه در روند حرکتی آبی‌ها یکی، دونکته منفی جلب توجه می‌کند که اتفاقا بهترین زمان ممکن برای بازگویی آنها همین حالاست؛ حالا که تیم برنده می‌شود و ظرفیت شنیدن نقدها و نظرهای متفاوت وجود دارد. کمک به تیم، این نیست که انتقادات گفته نشود.

سایه بلند ناپلئون
بردهای حداقلی را در فوتبال، به‌اصطلاح پیروزی «ناپلئونی» می‌خوانند و به‌نظر می‌رسد استقلال نکونام در بالاترین سطح از این ویژگی برخوردار است. آبی‌ها 5‌برد از 6‌برد امسال‌شان را فقط با یک‌گل اختلاف به‌دست آورده‌اند. غیراز برد هفته نخست برابر نفت‌آبادان که با نتیجه 3بر صفر به‌دست آمد، سایر پیروزی‌های استقلال با کمترین اختلاف ممکن رقم خورده است. آنها ملوان، استقلال خوزستان، مس رفسنجان و آلومینیوم اراک را یک بر صفر برده‌اند و برابر هوادار هم با نتیجه 3بر2  پیروز شده‌اند. البته که فوتبال ایران به‌طور کلی کم‌گل است و نمی‌شود انتظار داشت تیم‌ها رقبای خود را گلباران کنند، اما عادت به برتری‌های شکننده هم ممکن است در درازمدت برای یک تیم دردسرساز شود.

رقبای متوسط
اغلب پیروزی‌های استقلال در این فصل برابر رقبای متوسط به‌دست آمده است. به‌طور مشخص 3تا از تیم‌هایی که برابر آبی‌ها سپر انداخته‌اند، در آخرین رده‌های جدول جا خوش کرده‌اند؛ یعنی استقلال‌خوزستان، نفت‌آبادان و هوادار. حتی مس رفسنجان هم فصل خوبی را پشت سر نمی‌گذارد و تا قبل از بازی با پیکان از 7‌مسابقه خود تنها 2‌بازی را برده بود. ملوان و آلومینیوم اراک البته به شکلی غیرمنتظره در نیمه بالایی جدول حضور دارند و استقلال برای برتری برابر هر دو این تیم‌ها مرارت زیادی تحمل کرد. تنها تیم گردن‌کلفتی که فعلا با استقلال بازی کرده سپاهان بوده که یک بر صفر برنده شده است. آبی‌ها هفته آینده با تراکتور مصاف خواهند داد که شاید عیار این تیم را بیش از پیش مشخص کند.

غلبه احساس
می‌توانید فکر کنید این یک فاکتور مثبت است یا منفی؛ هر کسی در این مورد قضاوت خاص خودش را دارد. با این حال در استقلال نکونام، فعلا غلبه با شور و هیجان بوده است. این تیم در هر مسابقه با یک داستان احساسی بزرگ برنده می‌شود؛ از مهار پنالتی ملوان تا کام‌بک برابر هوادار یا پیروزی 100دقیقه‌ای بر آلومینیوم اراک با نفس‌هایی که در سینه حبس شده بود. شاید فریادهای عجیب روزبه چشمی بر سر همبازیانش در دقایق پایانی همین بازی، نماد خوبی باشد از آنچه حرفش را می‌زنیم. برخی عقیده دارند اینها سمبل همدلی و اتحاد تیم و عنصر پیش‌برنده استقلال به سمت قهرمانی است و برخی دیگر تصور می‌کنند هر بازی ساده نباید برای یک مدعی بزرگ تا این اندازه سخت و نفسگیر شود و نیازی به این همه عصبانیت و فوران خشم و احساس نیست. شاید گذر زمان نشان بدهد چنین فاکتوری در استقلال امسال خوب است یا بد.