31قله سیمرغ برای میراث طبیعی

سال1395 که فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران طرح ابتکاری سیمرغ‌های ایران را کلید زد. نگاه و توجه به بلندترین قله هر استان به‌عنوان یک میراث طبیعی کشور مورد توجه ورزش‌دوستان و اهالی فرهنگ ایران قرار گرفت. قله سیمرغ به بلند‌ترین قله هر استان اطلاق می‌شود که در طرح ملی «سیمرغ کوه‌های ایران» جای می‌گیرد.
در این طرح کوهنوردان می‌توانند با صعود به 31قله بلند 31استان کشور طبق شیوه‌نامه مربوطه، مدال و لوح سیمرغ کوه‌های ایران را دریافت کنند و طی چند سال گذشته بسیاری از کوهنوردان و علاقه‌مندان به میراث طبیعی ایران تلاش کرده‌اند تا بازشناسی دقیق‌تری از ارتفاع هرکدام از قله‌های کوهستان‌ها در هر کدام از استان‌های کشور داشته باشند. در واقع اکنون تمرکز کوهنوردان و علاقه‌مندان به میراث طبیعی ایران روی آن است که مرتفع‌ترین قله هر استان را به دقت مورد اندازه‌گیری و بررسی قرار دهند تا سیمرغ کوه‌های هر استان به دقت شناسایی شود.
این بررسی‌ها ازجمله در استان آذربایجان شرقی منجر به آن شده که اکنون قله «جنوار» (جنوار داغی) که در ارتفاعات شمال‌شرقی شهرستان سراب واقع شده است، با ارتفاع 3884متر از سطح دریا به‌عنوان قله سیمرغ استان آذربایجان‌شرقی شناخته شود. پیش‌تر نام قله «کمال» با ارتفاع 3707متر قله سیمرغ این استان محسوب می‌شد و اکنون دقت در ارتفاع قله‌ کوهستان‌‍‌‌ها باعث شده نام قله سیمرغ آذربایجان شرقی به قله جنوار واقع در شهرستان سراب تعلق گیرد. طرح سیمرغ در چند سال گذشته نه‌تنها به شناخت بیشتر 31قله مرتفع ایران منجر شده بلکه نگاه‌ها را متوجه این موضوع کرده است که کوهستان‌های کشور به‌عنوان یکی از ارزشمندترین مواریث تاریخی و طبیعی تا چه حد نیازمند بازشناسی، معرفی و توجه بیشتر هستند. شاید اکنون که توجه افکارعمومی بیش از گذشته متوجه 31سیمرغ ارزشمند ایران شده، بهتر از گذشته قدر و ارزش کوهستان‌های ایران را درک کنیم. نامگذاری سیمرغ بر بلندترین قله‌های ایران، برگرفته از نام پرنده اساطیری ایران است که براساس برخی داستان‌ها بر بلندترین قله با نام قله قاف آشیانه دارد. پیشینه حضور این مرغ اساطیری در فرهنگ ایرانی به دوران باستان می‌رسد. سیمرغ پس از اسلام هم در حماسه‌های پهلوانی و هم در آثار عرفانی حضور می‌یابد و در برخی آثار ایرانی به‌عنوان مظهر «خرد» تمام و بی‌نقص است که پاسخ تمام پرسش‌ها را در خود دارد. رساله‌الطیر‌ابن‌سینا، رساله‌الطیر احمد غزالی و از همه مهم‌تر منطق الطیر عطار نیشابوری ازجمله مهم‌ترین آثار مکتوب ایرانی پس از اسلام هستند که در تمامی آنها، پرنده سیمرغ نقشی پررنگ دارد.